چرا رئیسی در فضای مجازیای که فیلتر شده حضور دارد؟
مگر چه فرقی وجود دارد؟ طبق قانون اساسی همه در مقابل قانون مساوی هستند پس چرا باید رئیس قوه در فضای مجازی که فیلتر شده حضور داشته باشد، اما شهروند عادی حضور نداشته باشد، این بحث اعتماد است.
چندی پیش سید علی یزدی خواه عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی میهمان کافه خبر خبرگزاری «خبرآنلاین» بود. در بخش دوم این گفت و گو طرح صیانت، و سرانجام آن مورد بررسی قرار گرفته که در زیر از نظرتان می گذرد:
مجلس چه تصمیمی برای طرح صیانت دارد؟
در مجلس دهم، در کمیسیون فرهنگی طرحی بهنام طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی مطرح شد، در مجلس، هر طرحی که زودتر اعلام وصول شود زودتر در چرخه رسیدگی و نوبت قرار می گیرد، برای اینکه عقب نمانیم، گفتیم فعلا همین طرح را پیگیری کنیم. برای اینکه نوبت آن را جلو بیندازیم حدود ۶۰ – ۷۰ نماینده دوفوریتی شدن آن را امضا کردند.
در مجلس اصل ۸۵ را روی آن اعمال کردیم؛ یعنی مجلس اختیار قانونگذاری را به یک هیئت دیگر می دهد. مصوبه مبتنی بر اصل ۸۵ این نقطه مثبت را دارد که قانون موقت است و اگر قانون دارای ضعف باشد، در جریان اجرا، خطاهای آن مشخص می شود و مجدد در پایان ۳ یا ۵ سال (حتی ۷ سال) با اصلاح خطاهای آن دوباره اصلاح و دائمی می شود. چون به حوزه کسب و کار هم مربوط می شد، همزمان به کمیسیون صنایع هم ارسال شد.
روی این طرح شاید ۳۰ جلسه بحث شد و خیلی از بندهای آن با حضور دستگاههای مختلف شامل وزارت ارتباطات، وزارت صمت، وزارت اطلاعات، وزارت دفاع ، وزارت کشور ، مرکز پژوهش مجلس، صاحبان کسب و کار و کسانی که در فضای مجازی بودندتغییر کرد و بالاخره در کمیسیون این طرح دوباره تصویب شد. منتهی نمایندههای کمیسیون گفتند ما اختیار داریم طرح را مجددا به مرکز پژوهشهای مجلس به ریاست آقای زاکانی بدهیم تا آنها هم بررسی کنند.
بعد از یکی دو ماه بررسی آن را برگرداندند و پیشنهاداتشان را مطرح و نام طرح را هم بهجای صیانت از کاربران فضای مجازی، به آخر آن تنظیم مقررات در فضای مجازی و حمایت از حقوق کاربران اضافه کردند. اعضای کمیسیون مصوب کردند طرح را برای تصمیم گیری به کمیسیون مشترک بدهند. این طرح دوباره به مجلس رفت، و با اختلاف یکی دو رای طرح را به کمیسیون ویژه دادند. کمیسیون ویژه را چهار نفر از کمیسیون فرهنگی و نوزده نفر از کمیسیونهای دیگر مجلس شکل دادند و بنده نایب رئیس آن هستم.
از ۲۳ نفر کمیسیون تلفیق دو سه نفر منتقد بودند و می گفتند باید آن را به دولت بدهیم تا لایحه بیاورد. به هر جهت وقتی این طرح به کمیسیون ۸۵ ابلاغ شد ابتدا رای گیری در باره کلیات قبول و یا عدم قبول آن و بعد از سه یا چهار جلسه در باره کلیات رای گیری و تصویب کردیم. با فضا سازی آقای رشیدی کوچی نماینده فارس که توییت زد فضای مجازی اینگونه شده، بعد از آن خیلی از نمایندگان شروع به مخالفت کردند و گفتند مجلس باید درمورد آن نظر دهد.
معاونت قبلی مجلس گفت رای گیری شما خلاف مقررات بوده، وقتی علت آن را پرسیدیم گفتند اول باید طرح صیانت را رای می گرفتید و آن را باطل می کردید سپس کلیات طرح جدید را رای گیری می کردید. ما هم گفتیم اشکالی ندارد پس در جلسه بعد طرح صیانت را رای گیری می کنیم اگر رای آورد روی آن کار می کنیم اگر رای نیاورد آن را کنار می گذاریم و روی طرح جدید مرکز پژوهش کار می کنیم که گفتند اینکار شما خلاف بوده و خلاصه هیئت رئیسه این موضوع را در دست گرفت و گفت صبر کنید تا بگوییم چکار کنید. اما حدود یک سال است که می گذرد و هیئت رئیسه این طرح را خلاف مقررات داخلی مجلس نگه داشته است. در واقع اختلاف ما با هیئت رئیسه سر سه یا چهار بند بود.
به نظر می رسد الان نیازی به قانونگذاری در این زمینه نیست یعنی در سه ماه گذشته چیزی به اسم اینترنت باقی نمانده، اگر بخواهید یک گیم آنلاین را در نظر بگیرید ببینید که چند بار قطع می شود.
اما به هر حال اینترنت وجود دارد. در سال ۸۸ یا ۹۶ که اینترنت را قطع کردند، خیلی از خدمات دستگاههای اجتماعی مختل شد. ما قائل به این نیستیم که حتی واتساپ و اپلیکیشنها به طور کامل بسته شوند، خیلی از شرکتهای دریا نوردی، هوایی، حمل و نقل، ارتباطات مالی، دانشگاهها و مراکز پژوهشی باید ارتباط داشته باشند، ما دنبال قطع کامل نیستیم اما دو سه شبکه هستند که فضای مستهجن را فراهم می کنند و بار منفی برای نوجوانان و جوانان دارند و در این آشوبها تبدیل به شبکه ارتباطی عناصر ضدانقلاب شدند، ما می گوییم این شبکهها باید در ایران نماینده معرفی کنند مانند سایر کشورها. در بخش اقتصادی نیز همینطور. ما الان کلی مال باخته در فضای مجازی داریم! قانونگذار نباید نیاز حال را ببیند قانونگذار باید نیاز بلند مدت کشور را ببیند.
در جلسات شما افرادی حضور دارند که مشهور به ضدیت با اینترنت هستند. افرادی مثل مومن نسب؟
ما رسما دعوت می کردیم و حتی صورت جلسات آن در کمیسیون وجود دارد. آقای مومن نسب در یکی دو جلسه اول حضور داشتند اما بعدا عذر ایشان را خواستیم و حتی به ایشان گفتیم شما حق اظهار نظر و موضع گیری ندارید. اما آیا شما قبول دارید که فضای مجازی نیاز به قانون دارد؟
پس شورای عالی فضای مجازی چه می کند؟
وزارت ارتباطات یک اداره کل تنظیم مقررات رادیویی دارد که اینکارها را انجام می داد. مصوبات شورای عالی فضای مجازی حکم قانون را ندارد، قبلا آقای آملی لاریجانی در آنجا بود و ایشان در جلسهای گفت مصوبات شورای عالی فضای مجازی برای قضات ما مبنای صدور رای نیستند، الان چرا مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی اجرا نمی شود؟ یقه چه کسی را باید بگیرند؟
بر همین مبنا مصوبات «شاک» (شورای امنیت کشور که زیر نظر وزارت کشور است) یک ماههاند و الان ۱۰۶ روز شده که اینستاگرام با مصوبه شاک برخلاف قانون فیلتر است، پس همیشه اینطوری نیست.
اگر قانون وجود داشت آن موقع شاک یا یک قاضی نمی توانست اینکار را کند، اگر قانون بود وجود یک یا دو قاضی تخصصی ضروری بود و باید یک نفر از حوزه فضای مجازی حضور می داشت و در نهایت کارگروه می گفت شبکهای بسته شود یا نشود.
بگذارید بحث را از زاویه دیگر پیش ببریم، در سه ماه گذشته میزان استفاده از فیلترشکنها بالا رفته جدای بعضی از دوستان که اینترنت بدون فیلتر و راحت دارند. آیا این امر خو سرمایه اجتماعی ای به نام اعتماد را از بین نمی برد؟
در رابطه با فروش فیلترشکن اگر مجاز است که استفاده می کنیم اما اگر غیر مجاز است چه کسی آن را می فروشد؟ ما انتقاد داریم و می گوییم چرا سران قوا توییت می زنند؟ این همان بحث اعتماد است! مردم می گویند وقتی به ما می رسد، اینطور می کنند ولی در میان خودشان مسائل شکل دیگری دارد.
آقای رئیسی در اینستاگرام تیک آبی گرفتند.
درخواست برای تیک آبی برای مرداد ماه بوده اما الان جواب دادند.
آن برای فیسبوک بود.
الان که استفادهای نمی کنند، ولی با این حال ما هم انتقاد داریم و می گوییم مگر چه فرقی وجود دارد؟ طبق قانون اساسی همه در مقابل قانون مساوی هستند پس چرا باید رئیس قوه در فضای مجازی که فیلتر شده حضور داشته باشد، اما شهروند عادی حضور نداشته باشد، این بحث اعتماد است.
ما قبول داریم که بخشی از عدم اعتماد، ناشی از عملکرد ضعیف ما مسئولین است ولیکن فضای مجازی قانون می خواهد، در پاکستان، ترکیه، عربستان، امارات و همچنین در امریکا در مورد بحثهای فضای مجازی اقدامات سخت گیرانهای صورت می گیرد به ویژه نسبت به دانش آموزان.
به این معنا که اگر دانش آموز به فلان سایتهای خلاف اخلاق بروند، برخورد می کنند. به اعتقاد ما بخش عمدهای از این بی اعتمادی به فضای مجازی برمی گردد بخشی از آن هم به عملکرد مسئولان در حوزههای زیرساختها، خانواده و مسائل تربیتی برمی گردد ؛ بالاخره باید تلاش کنیم.
شما قوانین کشورهای مختلف را مطالعه کرده اید، در رابطه با محدودیتها یا محافظت در طرحی که ارائه کردید، چه مواردی وجود دارد؟
در رابطه با بحث اینترنت پاک برای گروههای نوجوان و کودک در شبکههای اجتماعی موظف هستند محتواهایشان را پالایش کنند؛ ما نمی گوییم که سوالات و ابهامات اعتقادی را پالایش کنند، در واقع باید محتواهای مستهجن، ضد اخلاقی و ضد استحکام خانواده را پالایش کنند، الان اینترنت کودک وجود دارد و می شود آن را روی گوشیها فعال کرد.
ارسال نظر