طرح نامتوازن و دوراهی فلسطینی‌ها

سرویس سیاسی مستقل آنلاین: احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر سیاسی اصلاح‌طلبی است که در پی حوادث انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 به شش سال زندان، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام‌العمر از هر گونه فعالیت سیاسی و شرکت در احزاب و هواداری و مصاحبه و سخنرانی و تحلیل حوادث، به صورت کتبی یا شفاهی محروم شد. زیدآبادی پس از طی دوران حبس و در اوایل تبعید در مرداد ماه ۱۳۹۴ مورد عفو عید فطر قرار گرفته و آزاد شد.

او در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران تحصیل کرده و دکترای علوم سیاسی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران دارد. تز دکترای او «دین و دولت در اسرائیل» نام داشت و کارشناس مسائل اسرائیل به‌شمار می‌آید

 وی همچنین دبیرکل سازمان دانش‌آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم) و عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران نیز بوده‌است. گرایش سیاسی وی متاثر از محمد محمدی گرگانی(پدر خانم ایشان و از طیف ملی مذهبی و نهضت آزادی) می‌باشد.

این تحلیلگر در خصوص طرح نقشه اسرائیل که ترامپ منتشر کرده بود در کانال تلگرام خود نوشت: آنچه ترامپ در مورد طرح صلح خود اعلام کرد؛ به نظرم جز تأکید بر راه حل دو کشوری برای حل مناقشۀ بین اسرائیل و فلسطینی‌ها، نکتۀ اساسی دیگری را روشن نکرد و بخصوص مرزهای دو کشور همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی ماند. قاعدتاً تا نقشۀ مشخصی در باره مرزهای جغرافیایی اسرائیل و فلسطین از سوی دولت آمریکا ارائه نشود، هرگونه بحث در بارۀ "معاملۀ قرن" عبث و اتلاف وقت خواهد بود!
بنابراین فقط پس از علنی شدن جزئیات طرح می‌توان در بارۀ آن داوری کرد.

طرح نامتوازن و دو راهی فلسطینی‌ها!
نقشه‌ای که به عنوان کشور فلسطینی بر مبنای طرح صلح ترامپ انتشار یافته است، به نظرم ما را از زحمت مطالعۀ جزئیات طرح بی نیاز کند!
انضمام 30 درصد از کرانۀ باختری به اسرائیل و حفظ شهرک‌های یهودی‌نشین در دل کشور فلسطینی در ازای واگذاری چند قطعه از صحرای نقب به فلسطینی‌ها، به همه چیز شباهت دارد جز یک طرح منصفانه و یا متوازن!
بدبختی این است که این طرح معدل افکار عمومی اسرائیلی‌ها و مجموعۀ احزاب آن است و فلسطینی‌ها در تلاش خود برای دستیابی به کشوری مستقل از طریق مذاکره، بعید است چیزی فراتر از این به چنگ آورند!
با توجه به تشتت بی‌سابقه بین کشورهای مسلمان و ضعف اعراب و چند دستگی‌های بین گروه‌های فلسطینی، به نظرم اسرائیل این طرح را به صورت یکجانبه هم که باشد، به اجرا در می‌آورد.
اگر دولت ایران از برخی بلندپروازی‌های منطقه‌ای خود صرف‌نظر می‌کرد و تمام اختلافاتش را با کشورهای عرب کنار می‌گذاشت، امکان خنثی‌سازی کم هزینۀ این طرح ممکن می‌شد! اما به قول مولانا در "اگر" نتوان نشست!
با این حساب دو راه پیش روی فلسطینی‌هاست. یا بلافاصله از قید تشکیل کشور مستقل صرفنظر کنند و با انحلال دولت خودگردان در کرانۀ باختری و حکومت خودخواندۀ حماس در نوار غزه، خواهان تشکیل کشوری واحد از رود اردن تا دریای مدیترانه با حقوق برابر اتباع آن شوند و بدین منظور کارزاری مدنی و غیرخشونت‌آمیز را در سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی آغاز کنند و یا با وراجی و تهدیدهای توخالی سبب استمرار وضع کنونی و ایجاد فرصتی برای آمریکا و اسرائیل در جهت اجرای تدریجی طرح، حتی به صورتی بسیار وخیم‌تر از شکل کنونی آن شوند.