هر مذاکره‌ای بین ایران و آمریکا پس از تصویب در شورای عالی امنیت ملی و تایید رهبری انجام می‌شود

روزنامه اطلاعات نوشت: عباس عراقچی وزیر امور خارجه ایران در دیدار سفرای کشورهای خارجی در ایران بسیار صریح و روشن گفت که در هر راه حل مذاکراتی حقوق مردم ایران در موضوع هسته‌ای از جمله حق غنی‌سازی باید مورد احترام باشد. ما هیچ توافقی که حق غنی‌سازی در آن نباشد نخواهیم داشت.

 با این حساب تکلیف همه آنها که می‌گفتند ایران و یا دستگاه دیپلماسی ایران پس از جنگ دوازده روزه رژیم صهیونیستی قصد انجام مذاکره از سر ضعف را دارد و یا تجاوز دشمن باعث شده تا به نوعی سازشکاری و کوتاه آمدن از مواضع خود روی بیاورد روشن شده است... اما با این وجود گروهی اصولاً مذاکره را در شرایط فعلی کاملاً اشتباه می‌دانند از جمله اینکه اصولاً چرا باید با آمریکا مذاکره کرد؟ آن هم وقتی همه می‌دانیم به کشورمان حمله شده و درست در میانه مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا و تنها چند روز مانده به دور بعدی مذاکرات، اسرائیل مرتکب جنایت شد و جمعی از بهترین فرماندهان و نخبگان علمی کشور و نیز تعداد قابل توجهی از مردم عزیزمان اعم از زن و مرد و کودک را به شهادت رساند؟ ضمن آنکه بی‌خبری و بی‌گناهی آمریکا در این تهاجم و حمله خودسرانه اسرائیل هم کاملاً دور از منطق است تا بگوییم مذاکرات ما با آمریکا ربطی به رژیم صهیونیستی ندارد. آن هم وقتی می‌دانیم در این حملات شاهد کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا بوده‌ایم و مهمتر آنکه آمریکا به‌طور مستقیم با بمباران سایت‌های هسته‌ای کشور عملاً در جنگ مشارکت مستقیم داشته است.

این گروه که نظرشان طرفداران پرو پا قرصی هم دارد، معتقدند مذاکره ترفند و فریب دشمن است تا شرایط‌شان را بر ما تحمیل کنند. ضمن آنکه به این نتیجه می‌رسند که جمهوری اسلامی در حالت ضعف قرار دارد و شاید آمریکا با این نتیجه‌گیری که حمله به ایران هزینه چندانی برایش ندارد وسوسه حمله دیگری را با کمک رژیم صهیونیستی در سر بپروراند تا به خیال خام خود کار ایران را تمام کند و در صدد تجزیه ایران برآید.

در مقابل اما گروه دیگری هستند که معتقدند اتفاقاً پس از رویارویی اخیر و شکست توهّمات دشمن در مورد میزان آسیب‌پذیری ایران با اجماع و وحدت ایجاد شده و توان مقابله کشور اگر مذاکره‌ای با حفظ حقوق ایران صورت پذیرد دست بالا با ایران خواهد بود. آنها یک‌بار سودای در سر پرورانده خود را در عمل نقش بر آب دیده و فهمیده‌اند در چه میدان سختی هماوردی کرده‌اند و شرایط قبل از جنگ تفاوت قابل توجهی با شرایط پس از جنگ پیدا کرده است. ضمن آنکه حال، همه قضاوت منصفانه‌تری نسبت به ایران خواهند داشت.

چرا که حالا متهم اصلی جنگ‌افروزی و زدن زیر میز مذاکرات و صلح که خواسته‌ای جهانی در نزد همه ملل است آمریکاست نه ایران. ضمن آنکه اصل مذاکره حتی در حین جنگ با نگاه به تجربه‌های تاریخی از جمله ویتنام نشانه ضعف و تسلیم نیست. اتفاقاً می‌تواند سنگر دیپلماتیک مهمی در کنار سنگر جنگ باشد و حمله به دکتر پزشکیان و مواضعی که در مصاحبه با مجری سرشناس آمریکایی بیان کرد که حتی برخی آن را سازشکارانه و حتی خائنانه خوانده‌اند، بی‌انصافی و یک تندروی و ظلم آشکار است...

به هر حال جنگ لفظی و مجازی طرفداران این دو نظریه این روزها بسیار داغ شده است و هر طرف اتهاماتی را متوجه طرف مقابل می‌کند که بر دامنه افتراق و تفرقه و دو قطبی‌سازی می‌افزاید. بی‌آنکه دریابیم اتخاذ تصمیمات کلانی در این سطح تنها توسط دولت یا وزارت خارجه صورت بندی و اتخاذ نمی‌شود. بلکه پس از جمع‌بندی در شورای عالی امنیت ملی با رهبری مطرح می‌شود و پس از موافقت ایشان به مرحله اجرا درمی‌آید. مگر آنکه عده‌ای معتقد باشند وزارت خارجه یا دولت در چنین تصمیمات مهمی بی‌اذن و نظر رهبری کاری خودسرانه صورت می‌دهند که چنین مباد و چنین نخواهد بود و قدر مسلّم اگر هم قرار است مذاکره‌ای صورت گیرد هیچکس و هیچ مقامی با عزّت و اقتدار کشور و با خون شهدای عزیزمان مصالحه یا معامله نخواهد کرد.

کوته سخن آنکه اجازه دهیم به جای متهم کردن این و آن به خیانت یا تحت فشار گذاردن دولت و نظام تصمیم‌گیری، با اعتماد به سازوکارهای قانونی و نقش برجسته رهبری در اداره و مدیریت کشور در شرایط بحران، ارکان نظام و دولت و شخصیت‌های سیاسی ـ امنیتی که فرماندهان نظامی و در نهایت شورای عالی امنیت ملی و مقامات عالی‌رتبه کشوراند، با در نظر داشت همه جوانب و در آرامش و عقلانیت تمام و بدون نشان دادن کمترین ضعف و سستی بهترین تصمیم را برای کشور بگیرند.