منافع ملی چه می‌گوید؟

احسان دری

روزنامه‌نگار 

اخیرا یونان یکی از نفت‌کش‌های متعلق به کشور ما را توقیف و در اقدامی پست و از روی بزدلی محموله نفتی موجود در این نفت‌کش را تحویل آمریکا داد. آمریکا نیز مثل سنوات قبل نفت دزدیده شده ما را می‌فروشد و پول آن را به افرادی که دادگاه‌هایشان مدعی هستند ایران به آنان خسارت زده خواهد بخشید.

ایران در پاسخ به این اقدام دولت یونان روز گذشته دو کشتی متعلق به این کشور را توقیف کرد تا پیامی روشن به کشورها دهد که در هر نقطه هستی به اموال و دارایی‌های ما دست‌درازی کنند یقه آنان را در خلیج فارس خواهد گرفت. خلیج فارس منطقه استراتژیکی خاصی است که اکثر کشورها گذر کشتی‌هایشان به این منطقه می‌افتد.

در نگاه اول باید گفت واکنش ایران به توقیف دو کشتی یونانی کاملا منطقی و قابل قبول بوده و انتظار هم می‌رفت که منفعل عمل نکنیم و اقدام متقابل شکل گیرد که گرفت.

 اما سوالی که مطرح بوده این است که در نگاه کلی این فضا تا چه اندازه می‌تواند منافع ملی ما را تقویت کند و بازدارنده است؟ خطر توقیف اموال و کشتی‌های ما به بهانه تحریم بسیار بالاست، برای جلوگیری از آن یا باید دست به اقدام متقابل بزنیم یا معضل را به شیوه دیگری حل کنیم.

به نظر می‌رسد شیوه دیگر تنها در بستر برجام تحقق شدنی باشد، اگر برجام احیا شود و تحریم‌ها رفع گردد، کمتر کشوری اجازه یا بهانه پیدا می‌کند کشتی‌های ما را توقیف و دارایی‌های ما را ضبط کنند.

تبلیغات منفی رسانه‌های خارجی و هشدار به جهانیان درباره سفر نکردن به ایران، به صنعت توریسم کشور لطمه زده و راه ورود سرمایه‌گذاری خارجی را بیش از گذشته دچار مانع و بن بست می‌کند‌.

ما دقیقا نمی‌دانیم گیر توافقات چیست و چرا توافقی که می‌شد خیلی زودتر به امضا برسد دچار تعلل یا بن بست شده اما امیدواریم هر چه سریعتر گره توافق باز شود تا آزادانه و با خاطری مطمئن با دنیا مبادلات اقتصادی خود را دنبال کنیم.