اگر ممدانی ایرانی بود!

حتم دارم ممدانی و صادق خان اگر به ایران می آمدند، دشوار بود غیر از سرایداری منازل شمال شهر، فرصت پیشرفت چشمگیری بیابند

صلاح الدین خدیو روزنامه نگار

زهران ممدانی مسلمان شیعه، مهاجر و سوسیال دمکرات شهردار نیویورک بزرگترین شهر آمریکا و پایتخت مالی جهان شد.
ممدانی که می گوید از ستم تیزی امام حسین الهام گرفته، خطاب به ترامپ گفت:
دونالد ترامپ، چون می‌دانم تماشا می‌کنی، چهار کلمه برایت دارم: صدا را بلند کن. نیویورک همچنان شهری خواهد بود ساخته و اداره شده توسط مهاجران، و از امشب، رهبری آن نیز بر عهده یک مهاجر است.
بنابراین، رئیس‌جمهور ترامپ، وقتی می‌گویم برای رسیدن به هیچ‌کدام از ما، باید از همهٔ ما عبور کنید، این را جدی بگیرید. من جوانم، مسلمانم، یک سوسیالیست دموکراتم و مهم‌تر از همه، حاضر به عذرخواهی برای هیچ‌کدام از این‌ها نیستم.

دونالد ترامپ بارها و آشکارا نفرت خود را از ممدانی ابراز کرد و حتی وی را به کاهش بودجەی فدرال تهدید نموده است.

از دید رئیس جمهور نژادپرست آمریکا، هر سه خصیصەی ممدانی یعنی مهاجر بودن، سوسیالیست بودن و مسلمانی تاوانند.
ترامپ بارها به نفرت پراکنی علیه صادق خان شهردار لندن هم پرداخته است. پسر یک راننده اتوبوس مهاجر پاکستانی که اینک کلیددار قدیمی ترین متروپل سرمایه داری جهان است.
با هر نگاهی ممدانی و صادق خان، شکوفه های دمکراسی در فصل خزان آنند. در زمانەی پسرفت دمکراسی و پاییز پدرسالاری راست مردم فریب، ارادەی مردم هنوز از دل توفان قد راست می کند.

در بدترین شرایط بدترین دمکراسی باز بهتر از بهترین اندک سالاری است.
اگر به حق از ناعادلانه بودن نظام جهانی شکوه می کنیم و از ناهمسنگی قوا در دنیا می نالیم، نباید سهم خود را از این شکست و ادبار از یاد ببریم.
قوت غرب ناشی از سیستم های سیاسی کارامد و شیوه های سامان دهی اجتماعی قدرتمند آن است. آنها در مسیر شایسته سالاری هیچ قید و بند و سهمیەای را نمی‌پذیرند.
چرخ پویاترین و سریع ترین شهرهای امروز جهان بدست مهاجران می گردد. کارآفرینان، مخترعان، متخصصان و مغزهایی که از اقصی نقاط جهان راهی جوامع غربی می شوند، در درجەی اول شیفتەی حاکمیت قانون و شایسته گزینی و نظام خالی از تبعیض و سرشار از تکریم، شهرهای اروپایی و آمریکای شمالی و قارەی اقیانوسیه می شوند.
حتی شهرهای جهان وطن همسایەی ما نظیر دوبی و ابوظبی فارغ از تقلید پیشگفته نیستند.
صد البته غرب گل و بلبل خالص نیست و نژادپرستان و اسلام هراسان و مهاجرستیزان هم وجود دارند که در ترامپیسم و راست سیاسی افراطی نمود می یابند.

نکته هم این جاست؛ نسبت ما با ترامپیسم! اگر قول و فعل ترامپ را بدترین نسخەی اندیشەی سیاسی غرب کنونی بدانیم، شوربختانه فارغ از نمونەهای وطنی آن نیستیم.
هر گفتار و رفتار سیاسی حذفی و خالص ساز که دل در گرو حاکمیت اقلیت بر اکثریت دارد و از چرخش دمکراتیک قدرت می هراسد، دانسته و ندانسته رهرو ترامپیسم است!
آیا در همین تهران به اصطلاح ام القرای جهان اسلام، امکان شهردار شدن نه یک مسلمان سنی، بلکه فن سالاری دگراندیش ولو شیعه وجود دارد؟
آیا اگر تهران، روادار و گشاده به روی همەی ایرانیان شایسته و دلبند وطن باشد، در مرزها راست کیشی دینی به سکەی قلب قوم گرایی بیگانه پرست مبدل می شود؟
حتم دارم ممدانی و صادق خان اگر به ایران می آمدند، دشوار بود غیر از سرایداری منازل شمال شهر، فرصت پیشرفت چشمگیری بیابند!

به همین ارومیەی خودمان بنگرید تا بدانید زبان سیاسی کدام جریان بیشتر آغشته به  واژگان منحوس ترامپ است!
چه کسی مدام مهاجر مهاجر می کند. چه کسی فکر می کند تاریخ ایران، چای دبش یا زمین ازگل است که آن را به سرقت و  یغما برد و تحریف و تقطیعش کرد؟
شباهت واژگان و مصطلحات جریان های سیاسی با زبان و ادبیات ترامپ نه اتفاقی، بلکه علامت خوردن از یک آبشخور مشترک است.
هراس افکنی های جمعیتی، تقسیم شهروندان و پاسداشت تبعیض و تفرقه، الگوی مشترک راست نژادپرست امروز است. راست مذهبی، راست قومی، راست زبانی همه و همه کاریکاتوری حقیر از ترامپ اصلی است.