مضمون مصاحبهٔ کمال خرازی

سیدقائم موسوی 

تحلیلگر سیاسی 

بایدن در سفرش به منطقه،اهداف چند منظوره ای را دنبال کرده است.در مورد درصد موفقیت آمیز بودن این سفر، دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. طیفی از نظرات کارشناسی و محاسبه شده تا واکنش‌های سطحی و پیش پا افتاده نظیر دست انداختن سن و سال او! 

با این وجود تثبیت معادلهٔ نفت- امنیت و زمینه سازی برای تعیین تکلیف منطقه ای برجام از اهم محورهای این سفر بوده اند.

بیانیه مشترک آمریکا و عربستان پیرامون مسایل منطقه‌ای و مشخصاً پرداختن به امور ایران موجب واکنش های مختلفی از سوی جمهوری اسلامی شده است.

بارزترین و شاید کارشناسی شده ترین آن‌ها، مصاحبه کمال خرازی (وزیر امور خارجه اسبق و مشاور فعلی رهبری) بوده است.

دال مرکزی این مصاحبه نیز عبارت بود از اینکه جمهوری اسلامی قابلیت دسترسی به توانمندی‌های غیر صلح آمیز هسته‌ای را دارد اما تمایل به حرکت به آن سمت را ندارد. 

این گزاره در آن ِ واحد حاوی پیام هایی از جنس انذار و تبشیر بوده است.

به عبارتی بنا داشت بگوید به شما اطمینان می دهیم که دنبال سلاح هسته‌ای نخواهیم رفت اما در ادامه بخش انذازیِ آن حاوی پیام صریحی بود که البته این امر مشروط است.

مشروط به اجتناب طرفین از یکسری رفتارهای افراطی است. این مصاحبه تا اندازه‌ای پاسخ به محتوای بیانیه مشترک آمریکا و عربستان سعودی بوده است.

موضع آقای خرازی با در نظر گرفتن نزدیکی به قلهٔ تصمیم گیری موجی از گمانه زنی ها را ایجاد کرده است. اینکه بالاخره برنامه هسته‌ای تاکتیک است یا استراتژی؟ دیگری اینکه جمهوری اسلامی بلوف زده یا از نقطه نظر فنی قابلیت دسترسی آسان به بمب هسته ای را دارد؟

به نظر می رسد بنا به فتوای رهبری، اجتناب از دومینوی هسته ای در منطقه و همچنین اجماع قدرتهای جهانی اعم از غرب و شرق  بر ممانعت از دست یافتن جمهوری اسلامی به فناوری غیر صلح آمیز هسته‌ای این گفتار از ماهیتِ بازدارندگی برخوردار باشد.

از زاویهٔ تاکتیک یا استراتژی بودن ماهیت برنامه نیز، نگاه جمهوری اسلامی تاکتیکی و از جنس خاکریزی می باشد. به عبارتی جمهوری اسلامی برنامه هسته ای را خاکریز اول و خط مقدمی می داند که با از دست دادن آن مجبور به عقب نشینی در سایر حوزه ها خواهد شد. پس بهتر است تا جای ممکن هزینه ها را در همان خط مقدم پرداخت کرد و از تسری به سایر ابعاد جلوگیری کرد.

برای مخالفان ظاهری و پوششیِ برنامه هسته ای نیز مسئله از ماهیتی تاکتیکی برخوردار است. غرب از آن به عنوان اهرمی برای فشار و تضعیف جمهوری اسلامی بهره می برد و شرق هم مکانیزمی برای سوء استفاده از جمهوری اسلامی و بازی با غرب...

ضرورت حیاتی ایجاب می کند مناقشه را از مسلخِ زایندگی بحران ها نجات داد تا به تبع آن کشور از کانون تنش و وجه المصالحه زدگی قدرتهای خارجی خارج شود.