دولت باید اعلام کند که سوال از وزرا چه بوده و با چه روندی استیضاح‌ها کنار گذاشته شده است؟

سرویس سیاسی

معاون رئیس جمهور آگاهانه یا ناآگاهانه ادعایی را مطرح کرده است که در ظاهر قدرت‌نمایی شخص معاون پارلمانی و دولت در مقابل مجلس و نجات وزرای رئیسی است، اما در باطن ضعف دولت، ضعف مجلس و ایجاد ابهامات جدی در رفتار این دو قوه را نشان می‌دهد.

خبر استیضاح ده وزیر و منتفی شدن آن پس از گفتگو با مجلس آنقدر بحث‌برانگیز و تعجب‌آور است که تک تک نمایندگان حاضر در این مسئله باید نسبت به چگونگی آن پاسخگو باشند و توضیح دهند با چه وعده‌ای از استیضاح ۱۰ وزیر عقب نشینی کردند و حتی یک وزیر هم مورد سوال قرار نگرفت!

مجلسی که قصد داشته است با استیضاح ده وزیر دولت را به نوعی متوقف کند چرا به یکباره به تمامی وزرا اعتماد کرد؟

از سوی دیگر همین مجلس به وزرای فوق یکسال قبل رای اعتماد داده بود اما اکنون شاهد چنین تضادی هستیم که مانند دیگر اقدامات مجلس هیچگونه شفافیتی در آن وجود ندارد.

به جهت بررسی موضوع فوق گفتگو کردیم با عزت الله یوسفیان مولا نماینده ۴ دوره مجلس از آمل، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:

ویدیویی از معاون پارلمانی رئیس جمهور منتشر شده که طی آن توضیح می‌دهد مجلس خواستار استیضاح ده نماینده مجلس بود اما با گفتگو این مسئله حل شد.

بنظر شما چنین اتفاق عظیمی که حتی می‌تواند منجر به سقوط دولت شود با چه گفتگویی قابل حل بوده است؟

این صحبت‌ها عجیب است؛ یک وقت نماینده‌ای سوالی درباره موضوعی از وزرا می‌کند که در آیین‌نامه داخلی مجلس هم آمده چه روندی دارد. در پی آن کمیسیون‌های تخصصی وقتی سوال استیضاح را مطرح می‌کنند با وزیر و دولت مذاکره می‌کنند. خیلی وقت‌ها این مذاکره به نتیجه می‌رسد و خواسته‌های مجلس برآورده می‌شود و این روال همواره بوده است. اما اینکه ده نفر درگیر استیضاح بوده‌اند و موضوع تماما منتفی شده، بهتر است در این‌باره توضیح دهند. اگر ابهامی باقی بماند باعث بروز شایعات می‌شود که مجلس امتیاز گرفته و این استیضاح گروکشی بوده است.

اصولا حتی زمانیکه استیضاح‌ها را پس می‌گرفتند در صحن مجلس توضیح داده می‌شد، اما اگر کار استیضاح نهایی شود با پس گرفتن امضا هم نمی‌توان کار را جمع کرد و وزیر کنار می‌رود.

 بنظر شما تضاد دولت و مجلس در شرایط فعلی تا چه حد عمیق است؟ آیا می‌توان ادعا کرد مجلس و دولت تضاد دارند؟

وقتی ده استیضاح در جا کنار گذاشته می‌شود یعنی تضادی وجود ندارد. یعنی بین این ده استیضاح یک نفر هم قابل توضیح نبود؟ من تضادی بین این دو نمی‌بینم.

احتمال استیضاح وزرا در یکسال آخر مجلس تا چه حد وجود دارد؟ آیا مجلس باز هم کنار وزرای دولت رئیسی خواهد ایستاد؟

وضعیت نمایندگان در حوزه‌های انتخابیه وضعیت خوبی نیست و نمایندگان درگیرند و با مردم مشکل پیدا کرده‌اند. یعنی اینقدر اعتراضات نسبت به نمایندگان زیاد است که یک جلسه عادی نمی‌توانند با مردم بگذارند. ممکن است نمایندگان برای اینکه مقداری شرایط را بهتر کنند اتفاقاتی هم بیفتد اما اینکه ده استیضاح ناگهان منتفی می‌شود امیدی نیست. حتی وزرا استعفا هم ندادند و بهتر است دولت و مجلس توضیح دهند که چه اتفاقی در این بین افتاد.

حداقل هر استیضاح ده امضا می‌خواهد یعنی حداقل صد نماینده تقاضای استیضاح را امضا کرده‌اند!

دولت باید اعلام کند که سوال از وزرا چه بوده و با چه روندی این استیضاح ها کنار زده شده است؟ کمیسیون‌ها که این جلسات را برگزار کرده‌اند باید پاسخ دهند که چرا این اتفاق افتاده است در غیر این صورت این سوال در جامعه باقی خواهد ماند.

 با وجود چنین رفتارهای ابهام‌آمیزی آیا در مجلس بعدی شاهد طیف‌های جدید و روی آوردن مردم به نمایندگانی از جناح‌های دیگر هستیم؟

میزان مشارکت در این مجلس پایین بود، مردم نیز نسبت به وضعیت اقتصادی معترضند، نمایندگان نیز مقصر هستند.

شما یک مقایسه بین مجلس‌های قبلی کنید وقتی مردم معترض، مقابل درب مجلس جمع می‌شدند هیئت رئیسه با مردم مستقیم صحبت می‌کرد. اما الان مردم درب مجلس جمع می‌شوند، آیا نمایندگان جرئت می‌کنند با مردم صحبت کنند؟ نمایندگان باید نسبت به عملکرد خود در این اتفاق هم پاسخگو باشند.

 با وجود چنین تعاملات و ارتباطاتی میان مجلس و دولت و تاثیر دولت بر نمایندگان، آیا مجلس باز هم در راس امور است؟

عملا راس امور بودن مجلس، دست نمایندگان است که متاسفانه از این ظرفیت استفاده نمی‌شود. فرض کنید یک ماشین با سرعت زیاد در حال حرکت است ولی راننده نمی‌تواند از توانایی‌ها و امکانات این ماشین استفاده کند، نتیجتا به مقصد رسیدن او هم محتمل است. نوع استفاده از قانون اساسی در این بین تعیین کننده است، قانون ابزار را در اختیار نماینده قرار داده و آن نماینده است که می‌تواند مجلس را در راس امور قرار دهد یا خیر و ابزار را استفاده بکند یا نکند. 

 نکته آخر

شفافیتی که خود نمایندگان هم گفتند و تصویب نشد اما نمایندگان خودشان می‌توانند شفاف عمل کنند و مسائل و مشکلات و روندها را به اطلاع مردم برسانند. مثلا فلان اتفاق در مجلس افتاده است و ما این کار را کرده‌ایم، چنین رفتارهایی برای مردم مهم است. اما حرف زدن‌های الکی در مجلس نتیجه ندارد و مردم به این حرف‌ها عادت کرده‌اند.

اگر این کارها صورت بگیرد مردم راضی می‌شوند اما افزایش ابهامات باعث می‌شود مجلس دیگر راس امور نباشد.