سیاست خارجی ایالات متحده در دوران جدید ترامپ با تشدید تحریم‌ها و تهدیدهای نظامی علیه ایران، روسیه و چین، به انزوای جهانی و ناکامی‌های مکرر منجر شده است. این رویکرد، که دیپلماسی را به حاشیه رانده، نه تنها رقبا را تضعیف نکرده، بلکه ایران را به عنوان قدرتی تسلیم‌ناپذیر در منطقه تقویت کرده است. سیاست خارجی ایالات متحده، که به طور فزاینده‌ای بر تحریم‌های اقتصادی و تهدیدهای نظامی متکی است، در دوران دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ شدت بیشتری یافته است.

به گزارش سرویس سیاست پایگاه خبری سپاهان خبر این رویکرد، به‌ویژه در قبال ایران، روسیه و چین، نه تنها به انزوای جهانی آمریکا منجر شده، بلکه اثربخشی تحریم‌ها و تهدیدها را کاهش داده و سیاست خارجی واشنگتن را با شکست‌های مکرر و سردرگمی مواجه کرده است.  در این مطلب، با تمرکز بر تشدید این سیاست‌ها، بررسی می‌کنیم که چگونه توسل مداوم به تحریم و تهدید به جای دیپلماسی، نتیجه‌ای جز ناکامی برای آمریکا نداشته و کشورهای هدف، به‌ویژه ایران، را به مذاکره وادار نکرده است:

اول : در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، سیاست خارجی آمریکا شاهد تشدید استفاده از تحریم‌ها به عنوان ابزار اصلی بوده است. این رویکرد به‌ویژه در مواجهه با موانع دیپلماتیک، به جای گفتگوهای سازنده، به کار گرفته می‌شود. دونالد ترامپ، که در دوره اول خود سیاست "فشار حداکثری را دنبال می‌کرد، اکنون این استراتژی را با شدت بیشتری علیه کشورهایی مانند ایران، روسیه و چین اعمال می‌کند. هرگاه مذاکرات به بن‌بست می‌رسد، واشنگتن به سرعت به تحریم‌های جدید یا تهدیدهای نظامی متوسل می‌شود، رویکردی که نه تنها بی‌اثر شده، بلکه به انزوای آمریکا و تقویت رقبا منجر شده است.

دوم : در مورد روسیه، تشدید تحریم‌ها در دوران جدید ترامپ به وضوح دیده می‌شود. در 23 اکتبر 2025، ایالات متحده تحریم‌های جدیدی علیه بخش انرژی روسیه اعمال کرد. این تحریم‌ها پس از شکست مذاکرات مستقیم با ولادیمیر پوتین برای پایان دادن به جنگ اوکراین اعمال شدند. با وجود ادعاهای ترامپ مبنی بر "عظیم" بودن این تحریم‌ها، تحلیلگران معتقدند که این اقدامات تأثیر محدودی دارند و حتی می‌توانند قیمت جهانی نفت را افزایش دهند، که به ضرر اقتصاد آمریکا و متحدانش تمام می‌شود. روسیه، که پیش‌تر راه‌های دور زدن تحریم‌ها را با کمک چین و هند آموخته، نه تنها اقتصاد خود را تثبیت کرده، بلکه از این تحریم‌ها برای تقویت اتحادهای جدید بهره برده است. این امر نشان می‌دهد که تحریم‌ها نتوانسته‌اند روسیه را به مذاکره یا تغییر رفتار وادار کنند.

سوم : در مورد ایران، سیاست فشار حداکثری آمریکا در دوران جدید ترامپ با شدت ادامه یافته، اما این سیاست‌ها در برابر اراده آهنین ایران کاملاً ناکام مانده‌اند. در اکتبر 2025، خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی علیه شبکه‌های مرتبط با تجارت نفت و گاز ایران اعمال کرد که بیش از 50 فرد، شرکت و کشتی را هدف قرار داد. این اقدامات پس از ناکامی در احیای مذاکرات هسته‌ای و تلاش برای اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل (snapback) انجام شد. با این حال، ایران، به عنوان یک قدرت منطقه‌ای و چهارراه سیاسی غرب آسیا، هرگز تسلیم زیاده‌خواهی‌ها و خواسته‌های غیرمتعارف و نامعقول آمریکا و غرب نشده و نخواهد شد. این تحریم‌ها نه تنها برنامه هسته‌ای ایران را متوقف نکرده، بلکه تهران را به سمت خودکفایی اقتصادی، تقویت روابط با چین و روسیه، و تحکیم جایگاه خود به عنوان قدرتی تأثیرگذار در منطقه سوق داده است. ایران از تحریم‌ها به عنوان فرصتی برای تقویت اتحاد ملی و نمایش اقتدار خود بهره برده و هیچ نشانه‌ای از پذیرش فشارهای خارجی نشان نداده است. این سیاست‌های شکست‌خورده آمریکا تنها به انزوای بیشتر واشنگتن در خاورمیانه و کاهش اعتبار آن نزد متحدانش منجر شده است.

چهارم : علاوه بر تحریم‌ها، آمریکا در دوران جدید ترامپ جنگ تعرفه‌ای علیه چین را نیز تشدید کرده است. اعمال تعرفه‌های سنگین بر کالاهای چینی، با هدف فشار بر اقتصاد این کشور، نه تنها به کاهش کسری تجاری آمریکا منجر نشده، بلکه هزینه‌های زندگی در داخل را افزایش داده و به زنجیره‌های تأمین جهانی آسیب رسانده است. چین با اقدامات متقابل به اقدامات پاسخ داده و این جنگ اقتصادی نتیجه‌ای جز تضعیف اقتصاد آمریکا و تقویت اتحاد چین با دیگر کشورها نداشته است.

اشکان ممبینی - کارشناس ارشد مسائل بین‌الملل

منبع: پایگاه خبری سپاهان خبر (https://sepahankhabar.ir)