با بیت المال برای مردم واکسن بخرید

امیرحسین جعفری/خبرنگار

روزهای اخیر و هفته‌های پیش رو از حساس‌ترین روزهای ایران است زیرا پس از ۱۸ ماه از اولین نشانه‌های ظهور کرونا در ایران حالا طبق آمار رسمی روزی ۵۰۰ کشته در این جنگ نابرابر می‌دهیم.

جنگی که با عملیات فریب به بیراهه رفتیم و بجای واردات واکسن و قرنطینه، مستعان ساختیم و روغن بنفشه توصیه کردیم. 

تا به امروز هر کشوری که با نسخه‌های کهن، غیرعلمی و لجاجت با کرونا مواجه شده، هزاران هزار از مردم بی‌تقصیر خود را قربانی این نسخه‌ها کرده است. حالا نتیجه‌ی عملکرد "علمی" و عملکرد "سنتیِ" مقابله با کرونا، روی نمودار تعداد کشته‌ها و رقم بستری شده‌ها نمایان است. کارنامه ما نیز از جمله مردودی‌های این آزمون بود، مثل هند، برزیل، مکزیک. 

اما ما آزمون‌های دیگری را نیز باختیم که هنوز کارنامه‌اش را دریافت نکرده‌ایم ولی حتما روز پاسخگویی به آن‌ها هم فراخواهد رسید. به جهت بررسی شرایط روز کرونا گفتگو کردیم با منصور میرزاکوچکی بروجنی پزشک، فعال سیاسی و نماینده مجلس ششم که مشروح آن را می‌خوانیم:

 به‌صورت کلی با توجه به شرایط امروز، دقیقا در چه موقعیتی نسبت به این ویروس قرار داریم؟

در آغاز عرض خسته نباشید، به تک تک کادر درمان و کلیه مردم و خیرینی که در کرونا کمک کردند به شدت تشکر و قدردانی می‌کنم و امیدوارم مسئولین کشور قدر مردم را بدانند.

کرونا واقعا یک بیماری ناشناخته است و هر چه بیشتر جلو می‌رویم پیچیدگی‌های آن بیشتر می‌شود و برای همین هم در واقع مسئولین کشور هم از ابتدا فکر نمی‌کردند این ویروس چقدر می‌تواند خطرناک باشد و درست به جنگ آن نرفتند و همین باعث شد که متاسفانه تعداد زیادی از هموطنان ما از بین روند.

حالا ما در چه موقعیتی قرار داریم، به نظر من کرونا بزرگترین مسئله‌ی ایران و جهان است و ما باید به صورت جدی با آن مقابله کنیم و چند لاین را باید در نظر بگیریم. اول اینکه چه اشتباهاتی در مقابله با این ویروس مرتکب شدیم که واکسن هم در آغاز وارد نکردیم و به دنبال ساخت آن رفتیم. بله ما کشوری هستیم که ۶۰ سال است در خاورمیانه پیرامون ساخت واکسن حرف برای گفتن داریم و خیلی از شرکت‌های دولتی و خصوصی در حال تحقیق درباره‌ی واکسن هستند و سابقه طولانی نیز دارند اما آیا لزوما باید واکسن کرونا را خودمان می‌ساختیم و تزریق می‌کردیم؟ این یک مطلبی است که به نظر من اشتباه بود و کل حاکمیت درگیر آن شد. البته باید برای ساخت واکسن تلاش می‌شد اما بهتر بود واکسن وارد می‌کردیم. می‌گویند مشکلات تحریم و اف ای تی اف این مسائل را داشتیم و شاید به ما واکسن نداده‌اند و حتی متحدین ما مثل چین و شوروی نیز به ما واکسن به اندازه کافی ندادند این حرف‌ها درست است اما خیلی جاهای دنیا بودند که به ما واکسن می‌دادند و خواهند داد مثل ژاپن، یا بعضی کشورهای اروپایی، این را باید پیگیری کنیم ما باید سرعت واکسیناسیون را به شدت از روزی صد هزار افزایش دهیم هر چند کار سختی است و باید این آمار را بالا ببریم. یکی از مسئولین حرف قشنگی زد و گفت ما چطور می‌توانیم در یک روز سی میلیون رای از مردم بگیریم و باید همانونه هم مردم را در یک روز به مقدار زیاد واکسینه کنیم.

یکی از کارهایی که در این زمینه باید پیش بگیریم واردات واکسن و ساخت آن و تزریق به مردم است. آمدن واکسن به تنهایی چاره‌ی کار ما نیست و تزریق به مردم کار مهمی است. برای تزریق نیز چند راهکار وجود دارد و همه نهادها باید در این زمینه کمک کنند تنها وزارت بهداشت نمی‌تواند بحران به این بزرگی را حل کند.

وزارت کار نیز در این زمینه موثر بوده و بخش کارگری که آسیب‌پذیر‌ترین بخش کشور است باید تحت پوشش قرار گیرد و وظیفه‌مند شوند که قشر کارگری را واکسینه کنند چون بزرگترین ضربه را طبقه کارگر که عنصر تولید است، از کرونا می‌خورد.

ما خیلی از وزارت خانه‌هایمان یک سیستم بهداشتی و درمانی دارند و باید آن‌ها را مثل وزارت نفت، شهرداری‌ها، آموزش و پروش، بانک‌ها و قوه قضاییه موظف کنند که بیمارستان‌های خود را در اختیار واکسیناسیون قرار دهند و بار از روی دوش وزارت بهداشت کم شود. البته من عدد و آمار ندارم اما وزارت کار حتما می‌تواند قسمت زیادی از بخش کارگری و کارفرمایی را واکسینه کند و به واکسیناسیون شتاب دهد. باید تمام نهادها به کمک وزارت بهداشت بیایند تا روند واکسیناسیون سرعت یابد و به عدد یک یا دو یا سه میلیون دوز در روز برسند.

یک بخشی از مردم واقعا می‌توانند همکاری کنند و از خانه بیرون نیایند اما یک بخشی از مردم ناچارند چون اگر سر کار نروند نان شب ندارند و اینجا حاکمیت باید وارد شود. انگلستان طبق آماری در یک سال اول کرونا سی و هشتاد میلیارد پوند پول به صنوف مختلف تزریق کرده است تا مشکل اصناف حل شود و دچار چالش اقتصادی نشوند. حاکمیت ما نیز باید از پول‌هایی که در اختیار آن هست و مال مردم است، به مردم مختلف کمک کند که از خانه بیرون نیایند و به ضرورت از خانه بیرون بیایند. نمی‌شود به مردم بگوییم بیرون نیایید ولی به ما هم ربطی ندارد شما از کجا پول در می‌آورید، این یک دوگانگی بزرگ است.

اگر جلوی کرونا را نگیریم دیگر مردم نخواهند بود که به آن‌ها حکومت کنیم، همه باید این مسئله را بفهمیم که مردم نباید در این تعداد بسیار بمیرند. ناامیدی مردم به امنیت کشور هم ضربه می‌زند و مسئولین کشور باید فکر کنند و راهکارهای مختلفی را مدنظر قرار دهند. در نهایت حالا هم که واکسن وارد می‌کنیم سرعت تزریق کند است باید روش‌ها بهبود یابد، به قشر فقیر نیز کمک مالی کنیم. الان آمارهای مختلفی می‌آید که کشورهای مختلف که واکسیناسیون را شتاب داده‌اند آمار کشته‌هایشان به صفر رسیده است. تا ۸۰ درصد جامعه هدف را واکسینه نکنیم گذار از این بحران سخت است.

برخی از اقشار از جمله کودکان کار، کارتن خواب‌ها و.. مشخص نیست در چه دسته بندی و با چه اولولیتی واکسینه می‌شوند. برای اقشار آسیب پذیر در کرونا چه باید کرد؟

من اطلاع ندارم که این افراد در کدام دسته بندی قرار دارند یا ندارند چون آمار ندارم. با شعار دادن هم چیزی حل نمی‌شود. اگر گروهی از افراد واکسینه نشوند کانون پخش کرونا می‌شوند. البته مردم نیز باید پروتکل‌ها را رعایت کنند اما آن فرد فقیری که پول ندارد ماسک و مواد شوینده بخرد حکومت باید به آن‌ها کمک کند. افراد معتاد و آسیب دیده و کودکان کار و.. باید دیده و حمایت شوند و اگر حمایت مالی و بهداشتی نشوند برای انتشار کرونا خیلی موثر هستند. همه باید به کمک بیاییم چون وزارت بهداشت به تنهایی نمی‌تواند مشکل را حل کند و همه در کشور عملا باید کار را پیش ببرند و تلاش کنند و تمام اقشار را در نظر بگیرند چون این بیماری فقیر و غنی را درگیر می‌کند.

با این وجود چه باید کرد؟

برای مقابله با کرونا باید به صورت سیستماتیک عمل شود. اولین موردی که پیش‌تر هم عرض کردم این است که حتما باید مصون سازی یا همان واکسیناسیون را انجام دهیم. واکسیناسیون دو راه بیشتر ندارد تولید واکسن در داخل و خرید واکسن از خارج. متاسفانه تولید داخل کفاف جمعیت قابل توجه بالای ۱۸ سال را نمی‌دهد و با قول‌هایی که داده شد از سمت تولید کنندگان واکسن اما متاسفانه تولید به عددی که قول داده بودند نرسید.

مورد بعد خرید واکسن از خارج از کشور است که باید از کشورهایی که واکسن معتبر ساخته‌اند و تعدادشان هم زیاد نیست، واکسن بخریم، هر کدام از کشورها که می‌خواهند باشند. ما باید از تمام کشورها تقاضای خرید کنیم و اگر به ما فروخته نشد باید فشار بیشتری وارد کرد و کلیه دستگاه‌های مربوطه برای تزریق واکسن را هم فرا بخوانیم تا سریع‌تر انجام شود.

دستگاه دولت جدید و قوا و حاکمیت هم بحمدالله همه و همه یک دست هستند و این انشالله حسن است که کمک کنند و دستگاه دیپلماسی را وادار کنند و به آن کمک کنند که از تمامی کشورها دنبال خرید واکسن باشند. 

از  طرفی از ایرانیان مقیم خارج از کشور هم درخواست شود که کمک کنند چرا که می‌توان گفت بیشتر یا حتی همه ایرانیان خارج از کشور دل در گرو ایران دارند و باید به مردم و کشور کمک کنند که تلفات کشورشان کمتر از این شود.

رایزنی‌های اقتصادی کشور که خارج از کشور فعالیت می‌کنند باید تمام توان خود را بگذارند و دولت از ایشان بخواهد و به آن‌ها تکلیف کند که برای خرید واکسن کمک کنند.

از بخش خصوصی باید خواسته شود که به خرید و واردات واکسن کمک کنند و به خرید واکسن به صورت انتفاع نگاه نکنند و به آن به صورت کاری ملی و ایثار نگاه کنند و در ورود واکسن را از روش‌های مختلف و از همه کشورها پیگیری کنند.

در زمان مصون سازی و واکسیناسیون و حتی بعد از آن باید پروتکل‌ها را با جدیت اجرا کرد. پروتکل‌هایی که شامل استفاده از ماسک، شست و شویدستان، کمتر بیرون رفتن از منزل می‌شود و درکنار آن متاسفانه تعطیلی بسیاری از اصناف. 

ما نمی توانیم به صنفی بگوییم که یکسال یا دوسال تعطیل باش. نمی‌توانیم به صنف مسافربری بین شهری و شهری بگوییم ظرفیت تاکسی خود را به نفر برسان و هیچ کمک مالی هم به او نکنیم. اینجاست که حاکمیت باید وارد شود و پیرامون پروتکل‌ها به اقشار مختلف کمک کند و این توسط بنیادهای مختلف انجام شود.

پول، پول مردم است. اگرچه در اختیار مردم نیست اما بیت المال است و باید برای مردم هزینه شود و واکسن تهیه بشود. اگر مردم از بین بروند دیگر حکومت ارزشی ندارد. وقتی که مردم وجود داشته باشند حکومت می‌تواند بر آنان حاکمیت کند. اگر مردمی نباشد باید بر سنگ و گل و ماشین و خانه حاکمیت شود.

بنیادها و نهادهایی که پول‌های خوبی دارند باید به مردم و اقشار ضعیف زیر خط فقر که نمی‌توانند هر روز به تعداد افراد خانواده ماسک بخرند کمک هزینه دهند. باید دولت و حکومت که یکدست است و دیگر حرفی از اختلافات نیست کمک کنند و از سازمانهای مردم نهاد و نهادهای دولتی که کار اجتماعی مردمی دارند مانند هلال احمر کمک بخواهند. 

توزیع تعدادی بسته غذایی کفایت نمی‌کند. افراد باید شناسایی شوند و دولت به آن‌ها کمک کند که بتوانند زندگی کنند و در حین زندگی مصون‌سازی شوند تا برسیم به ۷۰ درصد واکسیناسیون. اگر کمک نشود بحران بیش از چیزی می‌شود که ما فکر می‌کنیم و آن وقت کنترل آن سخت می‌شود.

مطلب بعدی درمان است. در این دوران عده‌ای از افراد مبتلا می‌شوند و این درمان هزینه‌بر است و بسیاری از افراد توان پرداخت آن را ندارند و زمانی که در بستر بیماری هستند ممکن این ویروس منجر به فوت ایشان شود. هزینه درمان این بیماران را باید حکومت بدهد و به بخش خصوصی کمک کند و از بخش خصوصی بخواهد در هزینه‌ها یاری کند.

 کسانی که توان مالی دارند خود می‌توانند هزینه‌ها را پرداخت کنند اما کسانی که ندارند در دوره درمان جدای بیماری یک تا دو ماه بیکار می‌شوند و این‌ها باید کمک هزینه بگیرند. نباید شعار دهیم، باید بدانیم بدون مردم حکومت سودی نمی‌برد. پس باید از بیت‌المالی که در اختیار حاکمیت است برای مردم استفاده شود و کاری کنیم که بتوانیم از این قضیه درست خارج شویم. 

متاسفانه شاهد تعداد فوتی‌های بالایی هستیم. در فضای مجازی شاهد این قضیه هستیم و کادر درمان را می‌بینیم که همه خسته‌اند و باید این چند مورد را انجام دهیم. باید از همه ارکان حکومت استفاده شود تا جلوی کرونا گرفته شود. 

 نکته آخر

دستگاه‌های بزرگ مردم‌نهاد و هلال احمر باید شتاب کاری خود را افزایش دهند و همکاری خوبی نیز میان هلال احمر و سیستم دولتی وجود دارد و همه و همه باید وارد شوند وگرنه خدایی ناکرده مشکل به طرفی می‌رود که دیگر نشود کاری کرد و تاریخ نیز درباره ما خوب قضاوت نخواهد کرد. از دست رفتن یک نفر تنها یک نفر نیست بلکه یک خانواده با مشکل رو به رو می‌شود و هر چه بیشتر باید توان بگذاریم تا مشکل حل شود.

می‌گویند نام دیگر این ویروس را می‌توان ویروس منافق نامید، که در هر ثانیه با یک چهره وارد می‌شود یک موقع از نوع دلتا و هندی و انگلیسی و.. که این یعنی یک بیماری منافق و مقابله با آن کار آسانی نیست و با هر کدام مقابله کنیم با چهره دیگری می‌آید و متاسفانه کل دنیا از جمله کشور عزیزمان ایران را نیز درگیر کرده است.