در انقلاب آموختیم!

امید فراغت

روزنامه‌نگار

"بعضی آدم‌ها هستند، در چنین آدم‌هایی قوه غضبیه به چشم نمی‌خورد یا خیلی خیلی ضعیف است! آدم‌های بی‌رگی هستند هر کس هر چه بر سر آن‌ها بزند، صدای‌شان در نمی‌آید. در انقلاب آموختیم که یک انسان متعهد و پیشرفته وقتی حقش زیر پای دیگران می‌رود وقتی به حقوقش تجاوز می‌شود، این آدم آرام نمی‌نشیند. تسلیم نمی‌شود. این آدم بپا می‌خیزد، می‌جوشد، می‌خروشد! اگر انسان در راه دفاع از حقوقش غضبناک و خشمگین شود باز هم کمال است! اسلام شهروند پفیوز نمی‌خواهد!" این بیانات شهید بهشتی‌ست بنابراین جامعه امروز ایران حق دارد نسبت به خواست و مطالباتش پرسش‌گری کند و مسئولان مملکت هم وظیفه دارند نسبت به نقص و کاستی‌ها پاسخ‌‌گو باشند. متاسفانه سال‌هاست دو عنصر جامعه‌ساز و آینده‌ساز یعنی پرسش‌گری و پاسخ‌گویی به مُحاق رفته است. وقتی مسئولان مملکت در هر رده و عنوانی در برابر جامعه بدون پرسش قرار بگیرند ناخودآگاه عادت و اعتیاد به عدم پاسخ‌گویی پیدا می‌کنند و بر همین اساس حاکم شدن روحیه فردگرایی و خود‌محوری را به دنبال خواهد داشت. وقتی مسئولان از سوی جامعه مورد پرسش و سوال قرار نگیرند ناخودآگاه در فضای عدم استراتژی داشتن، عدم پاسخ‌گویی، عدم شفافیت، عدم هم‌افزایی و عدم آینده‌نگری خواهند رفت. بنابراین مسئولان مملکت باید هر گونه اعتراض از سوی ملت را به فال نیک بگیرند چرا که پرسش‌گری و طرح سوال در خصوص تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در سیاست‌داخلی و خارجی، نشان‌دهنده زنده بودن ملت است. مسئولان فراموش نکنند که حکمرانی‌شان بر زندگان است نه مردگان! بنابراین موجود زنده یا همان زندگان درد را می‌فهمند و نسبت به آن آه و فریاد می‌کشند. زندگان در برابر موج سنگین گرانی و مشکلات ریز و درشت اقتصادی و معیشتی حق دارند فریاد بزنند و سوال کنند. زندگان حق دارند از قدرت اختیار و انتخاب‌شان استفاده کنند. زندگان حق دارند فکر کنند. حق دارند بخواهند یا نخواهند، حق دارند بپذیرند یا نپذیرند! بنابراین هیچ مسئولی نباید در مقابل چنین واقعیتی لب به اعتراض گشوده و سرکوب پیشه کند! مسئولان مملکت به همان نسبت که به عنوان نماینده مردم حق دارند در نظام بین‌الملل و سیاست‌خارجی از حق ملت دفاع کنند ملت نیز به همان نسبت حق دارد از حق و حقوق شهروندی‌شان در سیاست‌داخلی دفاع کند. برای حاکم شدن روحیه هم‌افزایی بین مردم و مسئولان باید متناسب با ذائقه امروز جامعه، اقدام و عمل کرد چرا که روش و منش‌های تکراری نتایج متفاوت تولید نمی‌کند. بر همین اساس بیانِ صریح و شفاف مسئولان مملکت نسبت به هر نوع مذاکره داخلی و خارجی کمک می‌کند، ذهن جامعه دچار شک و تردید نشود. در فضایی که اکثریت ملت در معرض انواع و اقسام داده‌های داخلی و خارجی قرار دارند این وظیفه مسئولان مملکت است که بتوانند اعتماد و باور جامعه را به سمت و سوی خودشان جلب کنند. جامعه‌ای که به واسطه فناوری و تکنولوژی دارای فهم بیشتر شده است قاعدتا متناسب با آن فهم، سهم بیشتر هم می‌خواهند پس لازم و ضروری‌ست مسئولان متناسب با فهم و سهم امروز مملکت، تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کنند در غیر این صورت محکوم به شکست خواهند شد.