"ایرانهراسی با ایرانشناسی از میان میرود"

کامبیز مهدیزاده مشاور رئیس بنیاد ایران شناسی ریاست جمهوری:
در جهانی که صدای جنگ و سایههای سوءتفاهم بیش از هر زمان دیگر طنینانداز شده، بازخوانی هویت ملتها ضرورتی اجتنابناپذیر است. ایران، سرزمینی که ریشه در ژرفای تاریخ و فرهنگ بشری دارد، سالهاست که آماج روایتهای ناقص، تحریفشده و گاه مغرضانه قرار گرفته است. پدیدهای که امروز با عنوان «ایرانهراسی» شناخته میشود، نهتنها یک تحریف رسانهای است، بلکه زخمخورده از ناآگاهی نسبت به حقیقت تاریخی و فرهنگی این سرزمین است. در برابر این موج، راهکار مؤثر و سازندهای وجود دارد: ایرانشناسی.
باید با صراحت گفت: ما اولینها بودهایم. اما نه در ساخت بمب اتم، نه در لشکرکشی و کشورگشایی، بلکه در بنیانگذاری نخستین منشور حقوق بشر، در معماری بیمانند، در شعر و عرفان، در علم و ادب، و در هنر گفتوگو و مسالمت. این ایران، ایران واقعی است؛ سرزمینی که نامش با کوروش، زرتشت، ابوریحان، رازی، حافظ و سعدی عجین است. کشوری که در دل هر بحران تاریخی، بهجای افروختن آتش خشونت، چراغ گفتوگو و انساندوستی را برافروخته است.
ایرانشناسی در این میان، صرفاً یک شاخه علمی یا مطالعاتی نیست؛ بلکه رسالتی است فرهنگی، انسانی و تمدنی. بنیاد ایرانشناسی به عنوان نهادی علمی و مستقل، آینهای است که چهره واقعی ایران را—به دور از هیاهوهای سیاسی و رسانهای—به جهان نشان میدهد. بازشناسی دستاوردهای ایران در عرصههای فرهنگ، علوم، هنر، حقوق، عرفان و حکمت، همان نوری است که میتواند سایه ایرانهراسی را از ذهن جهانیان بزداید.
ایرانشناسی، پل ارتباطی میان گذشته و آینده است. پلی میان شرق و غرب، میان حقیقت و روایت. اگر امروز جهان نیازمند بازتعریف خود است، بیتردید شناخت ایران به عنوان نماد گفتوگو، همزیستی و صلح، بخشی از این بازتعریف خواهد بود.
ما ایرانیان باید بیش از همیشه روایتگر خود باشیم. آنچه دشمنان ایران با ایرانهراسی دنبال میکنند، نه نقد، که حذف حقیقت است. و ایرانشناسی، با اتکا به مستندات علمی و منابع اصیل، پاسخی است مبتنی بر دانایی، نه هیاهو.
جهان تشنه فهم دیگری است؛ و ایران، با سابقهای هزارانساله در «دیگرپذیری» و «تعامل»، میتواند معلم صلح باشد. باید بار دیگر فریاد بزنیم که ایران، سرزمین دوستی است، نه دشمنی؛ خانه فرهنگ است، نه خشونت؛ و ملت آن، پیکآور صلح است، نه جنگ
ارسال نظر