قلعه فلامینگوها آماده جشن صعود تیم ملی

۱۴۵ کیلومتر آن طرف تر از تبریز، شهری که قلبش برای فوتبال و تراکتور می‌تپد، ارومیه قرار دارد؛ شهری که در تمام محله هایش تورهای والیبال و مردمی را می‌بینیم که درباره توپ و تور بحث می‌کنند. درباره این که چه بر سر شهرداری ارومیه آمد و فصل بعد چه می‌شود، یا بحث های مهم تری چون سرنوشت تیم ملی و لزوم حمایت از شاگردان کولاکوویچ برای صعود از لیگ ملت های جهان.

ارومیه برای ایرانی‌ها بیشتر با دریاچه‌اش شناخته می‌شود. دریاچه ای که در یکی دو دهه اخیر به غمبارترین اتفاق زندگی اهالی این منطقه تبدیل شده بود اما حالا به واسطه باران های سیل آسای نوروزی، پر شده و مردم ارومیه و آذربایجان که نه، کل ایرانی‌ها را خوشحال کرده است. دریاچه ارومیه پر شده اما نه به اندازه سالن والیبالی که هر هفته برای تیم شهرداری پر می‌شود و فردا هم قرار است برای یاران سعید معروف مملو از تماشاگر شود.

حرف از سعید معروف شد، بد نیست والیبالیست‌های ارومیه و آذربایجان غربی را باهم مرور کنیم تا بیش‌تر اصالت این منطقه در رشته والیبال را درک کنیم؛ سعید معروف، میلاد عبادی پور، فرهاد عادلی، مهدی کریمی، عبدالرضا علیزاده، مرتضی شریفی، محمدرضا حضرت پور و... که از این جمع ۴ نفر در فهرست تیم ملی برای بازی مقابل کانادا، لهستان و روسیه قرار دارند.

طبیعتاً اگه والیبالی باشید، سه حریف تیم ایران در ارومیه را می‌شناسید و از آن مهم‌تر به سالن غدیر که محل برگزاری بازی هاست نیز شناخت دارید. تیم ایران از فردا در سه روز متوالی در مقابل کانادا، لهستان و روسیه قرار خواهد گرفت. دیدارهایی حساس و سرنوشت ساز که تکلیف صعود را مشخص خواهند کرد. در حالت عادی تقابل برابر دو تیم اروپایی روسیه و لهستان، استرس آور و دشوار به نظر می‌آیند اما حالا با اطمینان بیشتری می‌توان از پیروزی صحبت کرد. چرا که قرار است در هر سه بازی ۶ هزار نفر در «دورنالار یوواسی» تیم ملی را حمایت کنند و بی تردید با تشویق آن ها غلبه بر روس های بدبدن و لهستانی های جنجال‌ساز، سخت نخواهد بود.

اینجا در ارومیه مردم بی تاب سوت شروع بازی فردا هستند. این را می‌توان از سامانه بلیت فروشی ای فهمید که بارها به خاطر هجوم مردم از کار افتاد، یا از کارناوال استقبال از تیم ملی در بامداد پنج شنبه درک کرد یا از وضعیت شهر که در و دیوار و چهره مردمش، خبر از یک شور و شوق عجیب برای میزبانی از ستاره های والیبال می‌دهد؛ شور و شوقی که آدم را سرحال می‌آورد و ثابت می‌کند فوتبال و والیبال و... هنوز مرهمی بر دردها و مشکلات همیشگی و روزانه هستند.

در اطراف سالن غدیر می‌توان نشانه های والیبال دوستی را خیلی راحت پیدا کرد. سالنی بزرگ که بین اهالی منطقه به «دورنالار یوواسی» یا قلعه فلامینگوها معروف است. همان فلامینگوهایی که مثل تیم محبوب این منطقه قرمزپوش هستند و مانند هواداران والیبال، پاتوقشان دریاچه ارومیه است. پرنده های خوش قد و قامت که میتوان آن ها را هنری ترین تعبیر برای تفسیر سروقامتان تیم ملی قلمداد کرد.

برای صعود به مرحله نهایی لیگ ملت ها مطمئن نه اما باید امیدوار باشیم؛ باید امیدوار باشیم مثل کسبه بازار اصلی شهر، همان هایی که بلیت گیرشان نیامده اما امیدوارند فردا هر جوری که شده وارد سالن شوند و نمایش شاگردان کولاکوویچ را از نزدیک ببینند و در پاسخ فریاد یاشاسین از سکوهای روبرو، نام ایران و آذربایجان را فریاد بزنند.