انتخاب مجدد قالیباف برای ریاست مجلس گارانتی شده است!

مگر فرقی می کند قالیباف رئیس مجلس باشد یا آقاتهرانی یا فردی دیگر؟

محمد مهاجری 

در آستانه انتخابات هیات رئیسه مجلس قرار داریم. انتخاب مجدد آقای قالیباف برای مسند ریاست مجلس - به تعبیر یکی از دوستان رسانه ای- گارانتی شده است. خب مبارکشان باشد. اما این گارانتی باعث نمی شود که نامناسب بودن او برای این پست مطرح نشود.

مدافعان آقای قالیباف، او را مدیر اجرایی پرسابقه و موفق (ولو پرهزینه و پر اشتیباه) می دانند و در زمانه امروز معتقدند اگر او رئیس مجلس نشود، کی بشود؟ به باور آنها بین قالیباف و آقاتهرانی، اولی بهتر نیست؟ اگر آقاتهرانی و جبهه پایداری حاکم بر مجلس شوند پدر مجلس درنمی آید؟

ریشه این حرفها در این پرسش نهفته که: "در انتخاب بین بد و بدتر، انتخاب بد کم ضررتر نیست؟" این استدلال را سالهای سال است که دم هر انتخابات یا بعضی انتصابات توی مغزمان فرو می کنند و مردم یا سیاسیون را گوشه رینگ گیر می اندازند و نتیجه دلخواه شان را هم می گیرند. امسال هم همین می شود، بی شک.

واقعا چه فرقی می کند که قالیباف رئیس مجلس شود یا آقاتهرانی یا مثلا الیاس نادران یا هر کس دیگر؟ اصلا مجلس کجای زندگی سیاسی مردم است؟ اصلا نماینده چند درصد مردم است؟ اصلا در همین دوسال گذشته چه کاری کرده؟ اصلا فرض کنید نماینده محلات که ١٠٠٠٠ رای دارد رئیس مجلس شود. چه چیزی فرق می کند؟ اصلا...

اصلا فرض کنیم همین آقای قالیباف باز هم رئیس شود. اما در دوسال اخیری که او رئیس مجلس است، همواره از مواجهه با کوه سوالات موجود در باره خودش و عملکردش گریخته و به پستو رفته است. رئیس پاسخگو  شجاعت می خواهد. چیزی که آقای قالیباف از آن فاصله زیادی دارد.

او برای در رفتن از پاسخ به سوالات مهم زندگی حرفه ای و سیاسی اش، تیمی دور خود جمع کرده که بجای او پاسخ بدهند. پاسخ که نه، ناسزا بگویند و بددهنی کنند. نتیجه عملکرد همین تیم  این است که قالیباف، امروز هم هزینه عیسی شریفی را می دهد، هم هزینه تخلفات هولدینگ یاس را، هم ولخرجی های شهرداری و املاک نجومی راف هم سخنرانی های پر اشتباه را و هم ریاست بی خاصیت بر مجلس را.

پیشاپیش ریاست آقای قالیباف را برای سومین سال مجلس تبریک می گویم. اما اگر او فرصتی کرد به خودش نه به دیگران پاسخ دهد که اگر هر یک از ٢٩٠ نماینده ای که در مجلس هستند بر صندلی او می نشستند چه چیزی فرق می کرد؟