ظریف در گفت‌وگو با «العالم» :

اگر دولت سعودی سیاست خود را تغییر بدهد، فردا می‌توانم در ریاض باشم

به نقل از «العالم»، «محمدجواد ظریف»، وزیر امور خارجه در گفت‌وگویی مفصل با شبکه تلویزیونی «العالم»، درباره برجام، نقش ایران در منطقه، مسئله فلسطین و «معامله قرن»، آخرین تحولات در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای، انجام داده است. آنچه در زیر می‌خوانید اهم سخنان رئیس دستگاه دیپلماسی با شبکه تلویزیونی «العالم» است:

اگر دولت سعودی سیاست خود را تغییر بدهد،  فردا می‌توانم در ریاض باشم

به گزارش مستقل آنلاین به نقل از «العالم»، «محمدجواد ظریف»، وزیر امور خارجه در گفت‌وگویی مفصل با شبکه تلویزیونی «العالم»، درباره برجام، نقش ایران در منطقه، مسئله فلسطین و «معامله قرن»، آخرین تحولات در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای، انجام داده است. آنچه در زیر می‌خوانید اهم سخنان رئیس دستگاه دیپلماسی با شبکه تلویزیونی «العالم» است:

* آنچه که لازم است جهان نسبت به آن کاملاً آگاهی داشته باشد این واقعیت است که جمهوری اسلامی همواره خواهان صلح و تعهد به مقررات بین المللی است اما نمی‌تواند در قبال سیاست آمریکا که تحمیل جنگ است، بی تفاوت باشد.

* در سفر به منطقه تکرار پیامی را مطرح کردم در خصوص گفت‌وگو با منطقه و پیمان عدم تعرض، که از ابتدای وزارتم مطرح کرده بودم، این پیام جدید را هم علاوه بر آن پیام اصلی به دوستان و همسایگان مان در منطقه و به کشورهایی که متأسفانه فکر می‌کنند از طریق ایالات متحده می‌توانند به نوایی برسند، مطرح کردم.

* تمرکز ما بر همسایگان است. هدف گفت‌وگو با همسایگان طرح واقعیت‌ها است و اینکه ما چه دیدگاهی درباره تشنج آفرینی آمریکا داریم و اینکه چه راه حلی برای خروج از آن وجود دارد و همین طور چه راه حلی برای منطقه دارد، چون که منطقه ما گرفتار این سیاست جنگ‌طلبانه یک گروه محدودی از افراد در داخل آمریکا، در رژیم صهیونیستی و متأسفانه در برخی کشورهای منطقه است.

* آغوش ما برای همه کشورهای حاشیه خلیج فارس باز است. متأسفانه دو، سه کشور در حاشیه خلیج فارس هستند که راه دیگری را انتخاب کرده‌اند، ما معتقدیم راهی که آنها انتخاب کرده‌اند راه مؤثری نیست، راه خطرناکی است و بیش از همه برای خودشان خطر دارد.

در راستای همکاری و وحدت اسلامی که در ابتدای گفت‌وگوهای خود به آن‌ها اشاره کردید، در سفر خود به عراق ابتکار «پیمان منطقه‌ای عدم تجاوز» را مطرح کردید

* امروز ایران در نهایت قدرت خود در منطقه قرار دارد ما در شرایط سختی قرار نداریم و علت فشار آمریکا بر ایران هم نگرانی‌های آن از قدرت ایران در منطقه است. این قدرت را با تحمیل به مردم به دست نیاورده‌ایم این قدرت را با انتخاب درست به دست آورده‌ایم. انتخاب ما همواره در منطقه انتخاب مردم بوده، مردم را انتخاب کردیم و با تروریسم و افراطی‌گری مقابله کردیم و لذا ما قدرت داریم.

* در اولین مقاله‌ای که بعد از انتصاب به عنوان وزیر خارجه در روزنامه الشرق‌الاوسط به زبان عربی نوشتم،‌ در آن مقاله پیشنهاد گفت‌وگو با کشورهای منطقه را کردم. به محض پایان مذاکرات هسته‌ای در زمانی که کشورهای همسایه ما از نزدیکی آمریکا به ایران نگران بودند و رسماً در صحبت‌های خودشان شکایت می‌کردند از اینکه آمریکا ایران را انتخاب کرده و آنها را کنار گذاشته، ما از هرگونه مذاکره با آمریکا در مورد منطقه امتناع کردیم و گفتیم که باید مذاکره ما در مورد منطقه با کشورهای منطقه باشد و همان زمان ما اعلام کردیم که آماده گفت‌وگو با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس هستیم.

* متأسفانه این عربستان بود که بعد از اینکه آقای دکتر روحانی به پیام امیر کویت پاسخ مثبت دادند، آقای محمد بن سلمان اعلام کرد که ما هیچ گفت‌وگویی با ایران نداریم و جنگ را به داخل خاک ایران می‌کشانیم. دوستان ما در برخی از این کشورها تاریخ را فراموش کرده‌اند و فکر می‌کنند که این پیشنهادها تازه مطرح شده، پیشنهاد «پیمان عدم تعرض» را من در همان مقالات به آن اشاره کردم و گفتم که مجمع گفت‌وگوهای منطقه خلیج فارس می‌تواند حتی به پیمان عدم تعرض هم منتهی شود.

* آنچه که ما در سیاست خارجی دنبال می‌کنیم سیاست شفافی است، اگر خاطرتان باشد زمانی هم که ما مذاکرات قبلی با آمریکا را شروع کردیم، مقام معظم رهبری در سخنرانی‌شان در عید همان سال اعلام کردند که ما حتی می‌توانیم گفت‌وگو کنیم لذا ما کار سری نداریم، سیاست خارجی ما شفاف است، منطق ما هم روشن است، ما گفته‌ایم که نیازی به میانجی‌گری نداریم.

*  آنچه که برای ما ملاک تعیین سیاست ماست، عمل هست و گفتار نیست. بله مواقف (مواضع) اهمیت دارد و مهم است که با احترام با ایران صحبت کنند اما این احترام نیست که شما فشار اقتصادی وارد کنید و به جنگ اقتصادی وارد شوید. لازمه احترام موضع برابر است. جنگ اقتصادی نشان دهنده سیاست تحمیل، زورگویی و قلدری است و این سیاست هیچ‌گاه بر ایران کار نمی‌کند. یک بار من گفتم هیچ‌گاه ایرانی را تهدید نکنید کماکان هم می‌گویم سیاست تهدید نباید علیه هیچ کشوری و مردمی به کار رود. ما به عنوان ایرانی می‌گوئیم این سیاست علیه ما جواب نمی‌دهد. ترامپ پیوسته ادعا می‌کند که آماده مذاکره با ایرانی‌هاست و از مذاکره استقبال می‌کند و از مردم ایران حمایت می‌کند و دلسوز ملت ایران است.

*در سیاستی که ایالت متحده و تندروهای آنها دنبال کرده اند نمایش گفتگو و نمایش آمادگی برای مذاکره وجود دارد حتی آقای بولتون هم در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۷ نوشته این پیشنهاد را کرده که بعد از خروج از توافق هسته‌ای بیایید و اعلام گفتگو کنید، این یک مشکل است.

* مشکل دوم نامشخص بودن سیاست خارجی دولت کنونی آمریکا است که در هیچ زمانی دنیا نتوانسته دقیق متوجه شود که دنبال چه اهدافی است.

* برای ما آنچه که مهم است توقف زبان تهدید و عمل تهدید علیه ایران است چه تهدید اقتصادی و چه تهدید نظامی. اولاً جمهوری اسلامی به لطف خدا آن‌قدر قدرتمند است که با هرگونه تهدیدی مقابله می‌کند. خطر تهدید علیه ایران بیشتر متوجه کشورهایی است که آمریکا را تشویق می‌کنند که این تهدید را انجام دهد و به نفع آنهاست که این سیاست شأن را متوقف کنند اما ما دنبال درگیری نیستیم.

*  این موضوع را باید مردم آمریکا کاملاً درک کنند که امروز سیاست آمریکا گرفتارِ نتانیاهو شده است. این سیاستی که آمریکا با آن به منطقه ما آمده و قدس را در حالی که به او تعلقی ندارد به نتانیاهو بخشیده، جولان را که به آمریکا تعلق نداشته اما آن را به نتانیاهو عطا کرده و متأسفانه برخی حکام منطقه نیز از این سیاست آمریکا حمایت می‌کنند.

* اگر قرار است توافق اجرا شود که الان آن توافق وجود دارد. ابتدا آن توافق را اجرا کنند تا نشان دهند که به توافق حاصله تعهد دارند. در فارسی ضرب المثلی داریم که می‌گوید اول برادری‌ات را ثابت و سپس درخواست ارث کن. آنها اول بیایند و نشان دهند که طرف توافق هستند.

* ایران دولت متعهدی دارد که به تعهدات خود پایبند بوده است. ما بر اساس قاعده قرآنی”أَوْفُوا بِالْعُقُود” همیشه تعهداتمان را اجرا کرده‌ایم و عهدشکن نبوده‌ایم. ما بر اساس برجام می‌توانیم برخی اقدامات را در قبال نقض طرف مقابل انجام ندهیم. این ما نیستیم که توافق را نقض می‌کنیم. برجام این امکان را به عنوان ضمانت اجرا به هریک از طرفین داده است.

* ما با آمریکا توافق نکردیم بلکه با مجموعه‌ای از کشورها به توافق رسیدیم. اگر ما به طرف آمریکایی اطمینان داشتیم، یک توافق دو صفحه‌ای کافی بود. حتی همین دو جمله‌ای که در قطعنامه شورای امنیت موجود است (ایران تعهد بدهد دنبال سلاح هسته‌ای نباشد و طرف مقابل هم حفظ روابط اقتصادی ایران با جهان را تضمین کند)، کافی بود. چرا ما ۱۵۰ صفحه مطلب نوشتیم به علت اینکه اطمینان و اعتماد نداشتیم. چرا ماده ۳۶ را در برجام گنجاندیم که اگر طرف مقابل تعهداتش را اجرا نکرد ایران حق دارد کامل یا قسمتی از تعهداتش را اجرا نکند؟ به این علت که پیش بینی می‌کردیم ممکن است طرف مقابل نقض عهد کند.

* هدف نهایی همین است که حقوق مردم فلسطین پایمال بشود و آنچه که بعنوان معامله قرن مطرح شده است – که حتماً با مقاومت مردم به ورشکستگی قرن تبدیل خواهد شد-، پیشرفت بکند و بتوانند آن را بر مردم تحمیل بکنند.

* اگر دولت سعودی آمادگی را داشته باشد که سیاست خود را تغییر بدهد من فردا می‌توانم در ریاض باشم.

آیا این خبر مفید بود؟

ارسال نظر

یادداشت

آخرین اخبار

پربازدید ها