پروانه سلحشوری منادی تشویق رزمندگان در روزهای سخت دفاع مقدس بود

دکتر محمد جعفری-جهادگر و رزمنده زمان جنگ

بسم رب الشهدا والصالحین وبسم رب المنتقمین.
جناب آقای حمید رسایی، مانند خودت که ذهنت به غیر از بدی و زشتی نمی‌بیند و جستجو نمی‌کند، باتوسخن نمی‌گویم.
با ذهن پاکان و مصلحان و با ذهن و زبان رزمندگان، شهدا، جانبازان و ایثارگران باتو سخن می‌گویم.
روزی که لشگر کفر درپشت اهواز و درفولی آباد رسید؛
روزی که شهر اهواز با خمپاره ۶۰ میلیمتری زیر آتش رفت؛
روزی که بچه‌های اهواز با کلتل مولتوف با تاکسی به خط مقدم می‌رفتند؛
روزی که مردم برای عبور از عرض یک کوچه ۶۰ متری چند بار به زمین می‌افتادند و بلند می‌شدند؛
روزی که مادر و خواهر تورج صبحانه و نهار بچه‌های مدافع اهواز را می‌دادند؛
روزی که مهمات لشگر منفجر شد و کلانتری‌ها خالی شد و بچه‌های اهواز به میان آتش رفتند تا بقیه مهمات‌ها را جدا کنند؛
روزی که بچه‌های اهواز با اسم شب شهر را کنترل می‌کردند؛
روزی که پروانه سلحشوری‌ها برادران و پدران خود را راهی خط مقدم می‌کردند؛
باتو با این زبان سخن می‌گویم.
اگر حرفت را پس نگیری و عذرخواهی نکنی، نیمه جانی از آن زمان داریم که از زمان صدام باقی مانده است و آن‌را برای خفه کردن تو و امثال تو که در مقابل ایثار و شهادت قد علم کرده‌ای، به درگاه حق تقدیم می‌کنیم.
تورج سلحشور، برادران انصاری، برادران عالم سعید، برادران حقیقی، برادران و پسرعموهای جعفری، برادران معرفی، برادران بختیاری و صدها برادر وخواهر اهوازی که سنشان بین ۱۰ تا ۲۰ سال بیشتر نبود در دفاع از اسلام و امام و کشور جنگیدند.
شهید شدند، جانباز شدند و آنها که نیمه‌جانی دارند همچون کوهی مستحکم پشت آرمان‌های امام و رهبری و انقلاب ایستاده‌اند.
اگر به یکی از این جمع که مصداق ستونی از انقلاب و نظام است توهینی شود همه آنها در دفاع از دیگری به میدان خواهند آمد.