گروه‌‏های مردمی در مترو!

بخشی از بدنه جامعه که مبارزه با بی‌حجابی را به‌عنوان هویت سیاسی خود انتخاب کرده است، نمی‌تواند از برخورد رودررو با مردم دست بردارد

داوود حشمتی در هم‌میهن نوشت:

با خبرساز شدن تصاویر مربوط به تذکرات حجاب در مترو، وزیر کشور ناگزیر به توضیح شد و دیروز در سخنانی تایید کرد که برای این افراد «مجوز خاصی صادر نشده» و این تذکرات «ظاهراً توسط گروه‌های مردمی انجام» شده است.

سردار وحیدی معتقد است که کار این افراد «در چارچوب امر به معروف و نهی از منکر» است و «همه مردم این وظیفه را برعهده دارند» و «این کار باید با ادبیات خوب و صرفاً تذکر لسانی انجام شود؛ این گروه‌ها در همین حد مجاز هستند».

روزنامه همشهری، ارگان مطبوعاتی شهرداری تهران هم روز چهارشنبه در تیتر اول خود به این موضوع پرداخت و مدعی شد این افراد تنها در قالب تذکر «خواهرم شالت....» اقدام کردند نه بیشتر.

واقعیت این است که بخشی از بدنه جامعه که مبارزه با بی‌حجابی را از ابتدای دهه هفتاد به‌عنوان هویت سیاسی اجتماعی خود انتخاب کرده است، نمی‌تواند (و نمی‌خواهد) از برخورد رودررو با مردم دست بردارد.

اولین نکته‌ای که این اقدمات آن را مشخص می‌کند، این است که از مرحله‌ای که حتی پوشیدن چکمه‌های زنانه و سرکردن شال، بی‌حجابی بود و مستوجب برخورد انتظامی، عبور کرده‌ایم و امروز همان‌ها به همان شال که سال گذشته اتفاقاً بر سر زنان بود، قناعت کرده‌اند و به‌نوعی عقب‌نشینی کرده‌اند.

دوم اینکه، اقدام آن‌ها در رویارویی مستقیم با مردم به این خاطر است که اولاً: اعتراف می‌کنند قانون موجود برای این برخوردها به کار آن‌ها نمی‌آید. این دسته تصور می‌کنند با سپردن کار به دست قانون و اجرای آن توسط مجری قانون، امکان به کرسی نشاندن حرف‌شان وجود ندارد. این دسته اساساً نمی‌خواهند مسئله حجاب به امری قانونی و برخورد با آن در چارچوب قانون قرار بگیرد.

اقدام آن‌ها اعتراف به این مسئله است که فکر می‌کنند موضوع به سرنوشت قانون ممنوعیت ماهواره و ویدئو تبدیل می‌شود که مجریان قانونی امکان اجرایی کردن آن را ندارند. تمام قوانین و جریمه‌هایی که برای ممنوعیت ماهواره وضع شده بود، هنوز پابرجاست.