چین کنترل بازارهای کالایی را در دست می گیرد؟

اکنون این سوال مطرح می‌شود که آیا در سال ۲۰۲۳ چین به عنوان محرک اصلی بازارهای کالایی بار دیگر تسلط خود را بر این بازار باز خواهد یافت؟

به گزارش روابط عمومی ایمپاسکو، روایت بازار برای اشتهای چین نسبت به کالاها تا حدود زیادی از سال ۲۰۲۲ که شرایطی ملایم داشت، تغییر کرده و به انتظارات قوی سال ۲۰۲۳ تغییر یافته است. از این گذشته، دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از کنار گذاشتن سیاست‌های سختگیرانه در اجرای کووید صفر، اکنون در حال بازگشایی صنایع و بازسازی است.

با این حال، اجازه بدهید نگاهی به آنچه که در سال گذشته رخ داد، داشته باشیم. تفاوت‌هایی در واردات کالاهای چین در سال ۲۰۲۲ وجود داشت و روند ایجاد شده ممکن است برای مدتی ادامه داشته باشد.

نقاط ضعف آشکار در میان کالاهای عمده واردات نفت خام و گاز طبیعی بود که در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال قبل به ترتیب ۰.۹ و ۹.۹ درصد کاهش داشت.

بر اساس داده‌های رسمی منتشر شده در روز سیزدهم ژانویه، واردات نفت خام چین برای دومین سال متوالی کاهش یافت و به ۱۰.۱۷ میلیون بشکه در روز رسید.

پیدا کردن مقصر نسبتا آسان است: قرنطینه‌های کووید – ۱۹ باعث کاهش تقاضای داخلی شده بود در حالی که صادرات کمتر سوخت‌های تصفیه شده در ۹ ماهه سال، به معنی کاهش ۱۱ درصدی این محموله بود.

با این حال، روند واردات نفت خام و صادرات محصولات در سه ماهه پایانی ۲۰۲۲ تغییر کرد. هم واردات نفت و هم صادرات محصولات به شدت افزایش یافت چرا که اقتصاد روند بازگشایی را آغاز کرد و پکن سهمیه صادرات سوخت بالاتری اعطا کرد تا هم منجر به تقویت اقتصادی و هم تقویت پالایشگاه‌ها شود.

واردات نفت خام در دسامبر نسبت به ماه مشابه سال قبل ۴ درصد افزایش یافت و به ۱۱.۳ میلیون بشکه در روز رسید. صادرات سوخت با حجم ۷.۷ میلیون تن، بالاترین رقم ماهانه را از آپریل به ثبت رساند و با ۶.۱۴ میلیون تن افزایش نسبت به ماه نوامبر، رقم قابل توجه افزایش ۲۵ درصدی را به ثبت رساند.

واردات گاز طبیعی چه از طریق خط لوله و چه به عنوان گاز مایع طبیعی LNG در ماه دسامبر همچنان ضعیف بود و به ۱۰.۲۸ میلیون تن رسید که ۱۱.۸ درصد نسبت به ماه مشابه سال ۲۰۲۱ و ۰.۳۹ درصد نسبت به نوامبر کاهش داشت.

با افزایش سرعت اقتصاد چین، واردات گاز طبیعی نیز در مسیر بهبود است.

اما یک نکته احتیاطی وجود دارد که در مورد نفت خام نیز صدق می‌کند: اینکه آیا شرکت‌های چینی به حجم واردات گاز مایع طبیعی برمی‌گردند که این کشور را به برترین خریدار جهان در سال ۲۰۲۱ پیش از تحویل این مقام به ژاپن تبدیل کرده بود، تا حدود زیادی بستگی به مسیر قیمت‌های لحظه‌ای دارد.

قیمت‌های لحظه‌ای کلیدی

چین به واردات گاز مایع طبیعی تحت قراردادهای بلندمدت مرتبط با نفت ادامه خواهد داد اما تطابق با حجم بالای سال‌های گذشته بستگی به این مساله دارد که شرکت‌های برق به این نتیجه برسند که قیمت‌های لحظه‌ای به اندازه‌ای پایین است که سوخت فوق سرد را از نظر اقتصادی در بازار داخلی چین مقرون به صرفه کند.

اینکه سطح قابل قبول قیمت‌های لحظه‌ای چه اندازه است، قابل بحث است. این مساله احتمالا بسیار کمتر از قیمت لحظه‌ای فعلی برای تحویل به شمال آسیا یعنی ۲۳ دلار به ازای هر میلیون واحد حرارتی بریتانیا خواهد بود.

در حالی که قیمت فعلی از زمان رسیدن به رکورد ۷۰.۵۰ دلار در هر میلیون واحد حرارتی بریتانیا در اواخر آگوست به صورت پیوسته در حال کاهش است، اما طبق استانداردهای تاریخی همچنان بالاست و تنها یک بار پیش از شروع سال ۲۰۲۱ برای مدت کوتاهی بالای ۲۰ دلار معامله شده است.

این احتمال وجود دارد که در سال ۲۰۲۳ پالایشگاه‌های چین بخواهند خرید خود را افزایش دهند تا تقاضای داخلی فزاینده ناشی از بازگشایی اقتصاد و سهمیه‌های صادرات سوخت ادامه یابد. اما اگر قیمت‌ها به طور قابل توجهی بالاتر از ۸۵.۲۸ دلاری باشد که معاملات آتی نفت برنت در ۱۳ ژانویه به پایان رسید، ممکن است در این باره محتاط شوند.

همچنین لازم به ذکر است که چین در ۱۱ ماهه سال ۲۰۲۲حدود ۷۰۰ هزار بشکه در روز بیش از آنچه در پالایشگاه‌های خود فرآوری کرده بود، وارد کرده است. این بدان معناست که پالایشگاه‌ها در صورتی که بخواهند توان عملیاتی خود را بدون افزایش قابل توجه واردات، افزایش دهند، احتمالا ذخایر فراوانی هم در دسترس دارند.

علاوه بر این، بازار فیزیکی نفت خام با قراردادهای آتی کاغذی مانند برنت متفاوت عمل می‌کند و احتمالا واردات چین برای چند ماه آینده تا حدود زیادی تنظیم شده است.

این بدان معناست که اگر پالایشگاه‌ها برای افزایش واردات برنامه‌ریزی داشته باشند، چندین ماه طول می‌کشد تا این موضوع در داده‌های گمرک آشکار شود.

سنگ آهن، زغال‌سنگ

این بازاری است که واکنشی سریع‌تر به بازگشایی اقتصادی چین داشته است.

واردات مواد خام فولاد در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال ۲۰۲۱ حدود ۱.۵ درصد کاهش یافت اما اگر کارخانه‌های فولاد چین در بحبوحه بازگشایی اقتصاد، تولید خود را افزایش دهند، واردات سنگ آهن می‌تواند به سرعت در ماه‌های آینده افزایش یابد.

واردات زغال‌سنگ نیز می‌تواند شامل این شرایط شود به ویژه زمانی که خریداران چینی از تصمیم پکن برای پایان دادن به ممنوعیت غیررسمی واردات از استرالیا که پیشتر تامین کننده شماره دو بود، مطلع می‌شوند. در حالی که چین ممکن است زغال‌سنگ حرارتی استرالیا را وارد نکند، امکان از سرگیری واردات محموله‌های زغال‌سنگ کک که برای تولید فولاد استفاده می‌شود، وجود دارد.

به عنوان یکی دیگر از کالاهایی که به صورت بالقوه مطابق با تقاضای بالاتر چین است می‌توان از مس نام برد، اما در اینجاست که بیشترین زمینه برای ناامیدی وجود دارد.

واردات مس چین در واقع یکی از معدود نقاط قوت در سال ۲۰۲۲ بود که ۶.۲ درصد هم برای واردات مس خام افزایش یافت در حالی که این افزایش برای سنگ معدن و کنسانتره مس ۸ درصد بود.

با توجه به اینکه انتظار می‌رود اقتصاد جهانی برای رشد در سال ۲۰۲۳ با مشکل مواجه شود، ممکن است این سوال ایجاد شود که بخش تولید متمرکز بر صادرات چین به چه مقدار مس بیشتری نیاز دارد؟

اگر تقاضای تولید ملایم باشد، داستان صعودی مس به کاربردهای دیگر فلز صنعتی، عمدتا ساخت و ساز، متکی است و آیا این برای افزایش شدید واردات چین در سال ۲۰۲۳ کافی است یا خیر؟

به طور کلی، بازگشایی اقتصاد چین برای تقاضای کالایی مثبت است اما در عین حال بعید به نظر می‌رسد که واقعیت این اندازه که بازار انتظار دارد، قطعی باشد.