۱۰۵ میلیارد متر مکعب آب داریم، اما نمی‌توانیم ۸ میلیارد متر مکعب آب مورد نیاز مردم را تامین کنیم

نازیلا معروفیان

به گزارش سرویس اجتماعی مستقل: در ماه‌های گذشته چند شهر کشور از جمله شهرکرد و همدان با مشکل کمبود آب آشامیدنی مواجه بودند و هنوز هم هستند؛ متاسفانه اعتراضات به حق و قانونی مردم این مناطق درباره بحران بی‌آبی نیز چنان که باید در رسانه‌ها بازتاب پیدا نکرد، گویی پیگیری و حل مشکل کم آبی نه تنها دغدغه مسئولان نیست بلکه اصحاب رسانه نیز آنچنان نسبت به رصد این بحران کوشا نیستند. با این همه فعالان محیط زیستی سال‌هاست که درباره خشک‌سالی هشدار می‌دهند اما آیا پاسخ در خوری به این مطالبه توسط مسئولان داده شده است؟

به همین بهانه به سراغ دو چهره با دو دیدگاه متفاوت درباره مسئله بحران آب رفته‌ایم، احمدحسین فلاحی، نماینده مجلس شورای اسلامی و همینطور محمد درویش، فعال محیط زیستی تا نظر آن‌ها را در این باره جویا شویم:

 ابتدا از احمدحسین فلاحی، نماینده همدان درباره مشکل کمبود آب در کشور و نحوه پاسخ‌گویی به اعتراضات مردمی نسبت به نبود آب آشامیدنی در حوزه انتخابیه اش پرسیدیم که این نماینده اصولگرای مجلس گفت:

مشکل آب در ایران یک مشکل جهانی است نه ملی! همه کشورها درگیر مشکلات مربوط به کم آبی هستند منتهی مشکل کم‌آبی در همدان، سوء تدبیر و کم‌کاری مدیران دولت روحانی است. حسن روحانی طرح آب‌رسانی به همدان را متوقف کرد! بحث شبکه توزیع آب در شهر همدان دچار اختلال جدی است و قسمت عظیمی از مشکلات مردم مربوط به بحث شبکه توزیع بوده که همان مقدار ابی هم که موجود بود به دست مردم نمی‌رسید!

  نماینده مردم همدان در پاسخ به این سوال که آیا مشکل کمبود آب فقط مربوط به عملکرد دولت روحانی بوده و دیگر نهادها هیچ نقشی نداشته‌اند؟ گفت:

 البته نهادهای نظارتی هم باید به وظیفه قانونی خودشان عمل می‌کردند؛ ان‌شاءالله این مشکل به‌زودی مرتفع خواهد شد! وزیر محترم در حال تلاش شبانه‌روزی هستند و حدود هزار میلیارد بودجه برای حل این مشکل اختصاص داده‌اند تا سریع‌تر این مشکل حل شود.

 از سوی دیگر از محمد درویش، فعال محیط زیست درباره مدیریت آب در ایران پرسیدیم که آیا در دیگر کشورهای جهان نیز وضعیت چنین است؟ وی پاسخ داد: 

مشکل بی‌آبی یا کم‌آبی در ایران کاملا یک مشکل کشوری است و هیچ ربطی به مشکل جهانی ندارد! 

کل آب شرب مصرفی مردم ایران ۸ الی ۸.۵ میلیارد مترمکعب است و این رقم تنها ۸ درصد آب موجود در کشور است! اگر مدیران نمی‌توانند آب شرب مردم را تامین کند، کاملا به دلیل بی‌درایتی، ناتوانی مدیریتی، فقر خرد و وجود آدم‌های اشتباهی است در صندلی‌هایی که در قد و قواره آن‌ها نیست و این فاجعه را در کشور به بار آوردند. 

 درویش در پاسخ به این سوال که آیا مسئولان می‌توانند مشکل کمبود آب آشامیدنی در چند شهر کشور را با بخشنامه حل کنند؟ گفت: 

چگونه ممکن است در کشوری که ۱۰۵ میلیارد متر مکعب آب داشته باشد، نظام نتواند ۸ میلیارد متر مکعب آب مورد نیاز مردم را تامین کند؟! مدیران در ایران مثل ان خانواده‌ای عمل می‌کنند که اسکناس‌های ۱۰ هزار تومانی‌شان را در بخاری می‌ریزند تا خودشان را گرم کنند و در نهایت این خانواده فریاد بزند که من بدبخت شدم! مقصر خود این خانواده است که بلد نیست چگونه فضای خانه را گرم کند! ما آب ارزشمندمان را به دلیل مشکلات معیشتی می‌فروشیم و مشخص است چنین فجایعی در کشور رخ خواهد داد.

این فعال محیط زیستی درباره اینکه چرا بحران بی‌آبی چنین در کشور اوج گرفته است، افزود: 

فکر می‌کنیم با هدر دادن آب برای کشت هندوانه و پسته صادرات غیرنفتی را افزایش داده‌ایم در حالیکه سخت در اشتباهیم! آقایان حدود ۷ برابر نیاز آب شرب مردم سد ساخته‌اند! اگر یک کشور سه برابر مصرف آب شرب مردم، مخزن داشته باشد هرگز دچار کم‌آبی یا بی‌آبی نمی‌شود اما ما هفت برابر مخزن داریم باز هم در تامین آب دچار مشکل هستیم!

 محمد درویش درباره دستاورد سدسازی‌های چند دهه اخیر معتقد است: 

هیچکس جواب نمی‌دهد چرا این همه سد ساختید اما باز هم مردم آب ندارند؟ غیر از این است که شما سدها را ساختید تا آب کشور را بفروشید و به کشورهای دیگر صادر کنید! شما دنبال پول درآوردن هستید نه حل مشکل مردم! مشکل آب کشور صد در صد یک مشکل مدیریتی است. ما ۱۲ برابر آب موردنیاز مردم ایران آب در اختیار داریم! امسال کشور تنها ۲۱ درصد دچار خشکسالی شد و این بدین معناست که ما حدود ۸۰ درصد آب هنوز در اختیار داریم و فقط ۸ درصد این ۸۰ درصد می‌تواند نیاز کل مردم را تامین کند! یعنی ما اگر یک خشکسالی ۵۰ درصدی هم داشته باشیم نباید نگران آب شرب مردم باشیم!

در پایان از این فعال محیط زیستی درباره نشنیدن صدای اعتراض به مدیریت آب و راه حل‌های گریز از خشک‌سالی را پرسیدیم که خاطر نشان کرد:

اگر حاکمیت به توصیه‌های ما عمل نکند، کشور به شدت دچار شورش‌های اجتماعی، مهاجرت، فرار سرمایه و افزایش نارضایتی‌ها می‌شود! متاسفانه نه تنها به حرف ما گوش نمی‌کنند بلکه من نوعی را ممنوع‌التصویر می‌کنند که مبادا در صداوسیما صحبتی خلاف نظر آن‌ها بیان کنم! مسئولان سرشان را مثل کبک زیر برف کرده‌اند و حاضر نیستند هیچ صدای مخالفی را تحمل کنند. هر کسی هر حرفی می‌زند هم خیلی راحت می‌گویند اگر نمی‌خواهی از این مملکت برو!