30 حقیقت خواندنی درباره اینگرید برگمن بازیگر افسانه‌ای سینمای کلاسیک

سرویس فرهنگی مستقل‌آنلاین: نگاهی داریم به 30 حقیقت خواندنی درباره زندگی و کارنامه بازیگری اینگرید برگمن بازیگر اغسانه‌ای سینمای جهان.

1.اینگرید برگمن در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ متولد شد. پدرش سوئدی و مادرش آلمانی بود. او در همان کودکی مادرش را از دست داد.

2. اینگرید برگمن پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم کارش را از سینمای سوئد آغاز کرد و در طی یکسال به ستاره طراز اول سینمای سوئد تبدیل شد.

ورود اینگرید برگمن به هالیوود

3. آخرین فیلم سوئدی او با نام اینترمتسو (میان‌پرده) بسیار مورد توجه دیوید او سلزنیک فیلم‌ساز معروف هالیوودی و تهیه‌کننده فیلم بربادرفته قرار گرفت و از اینگرید برگمن برای بازسازی این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت مجدد این فیلم در آمریکا باعث شد او در سینمای هالیوود جایگاهی قابل توجه پیدا کند.

4. تیپ منحصربه‌فرد او که از تمام بازیگران زن آن زمان متمایز بود خصوصا ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز زیاد به چهره‌پردازی) و بازی‌های درخشان و هنرمندانه او مورد تمجید و استقبال زیاد تماشاگران قرار گرفت، طوری‌که روزنامه‌ها در توصیف او گفتند او نه تنها بازیگری واقعاً هنرمند است بلکه آن‌چنان زیباست که خود نیز یک شاهکار هنری به‌شمار می‌آید».

اینگرید برگمن در فیلم کازابلانکا

5. پس از بازی ستودنی در فیلم مورد غیرعادی دکتر جکیل و آقای هاید اینگرید برگمان برای بازی مقابل همفری بوگارت در فیلم کازابلانکا انتخاب شد که امروزه این فیلم به عنوان محبوب‌ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا به شمار می‌آید.

6. پس از بازی در فیلم در برج جدی ساخته آلفرد هیچکاک اینگرید برگمن تصمیم گرفت در فیلم‌های هنری از نوعی متفاوت بازی کند؛ چیزی که از آن به‌عنوان طغیان علیه سیستم استودیویی آن دوران هالیوود و سیستم ستاره‌سازی مرسوم آن یاد می‌شود.

7. تهیه‌کننده‌های هالیوودی تلاش کردند که اینگرید برگمن در سال ۱۹۳۹ اسمش را عوض کند و نامهای مختلفی مثل اینگرید بری‌مان و اینگرید لیندستورم را پیشنهاد کردند. برگمن نپذیرفت، چون معتقد بود که تلاشهای زیادی برای معرفی خودش با نام واقعی در اروپا انجام داده است.

8. نوعی گل سرخ پس از مردنش به اسم او نام‌گذاری شده است، گل سرخی که به آن اینگرید برگمن می‌گویند.

9. اینگرید برگمن و شون کانری در فهرست بزرگترین بازیگران تمام دوران به انتخاب ۵۰ هزار خواننده یک مجله آلمانی در صدر جدول قرار گرفتند.

10. در مراسم تشییع جنازه او که در کلیسای سنت مارتین برگزار می‌شد، هیچ لحظه‌ای تاثیرگذارتر از زمانی که ویولون نوای «همچنان که زمان می‌گذرد» را نواخت، نبود. (ترانه‌ای که نشانه عشق او و همفری بوگارت در فیلم کازابلانکاست).

11. آلفرد هیچکاک در آخرین دیدارش با اینگرید برگمان از ترس مرگ زودهنگام او گریه‌اش گرفت. برگمن که به خاطر سرطان در شرف مرگ بود به هیچکاک گفت: «اما مطمئنا تو هم زمانی خواهی مرد، هیچ، همه ما می‌میریم.» او بعدها گفت که بنظر می‌رسد آن جمله سلامتی او را به همراه داشته است و خداحافظی تلخ و شیرینی انجام داده است. هیچکاک در سال ۱۹۸۰ مرد و برگمن دو سال دیرتر از او از دنیا رفت.

12. اینگرید برگمن از کار کردن با گری کوپر لذت می‌برد، چون که در برابر او لازم نبود کفشهایش را دربیاورد (قد اینگرید نسبت به قد اغلب ستاره‌های مرد آن دوران زیادی بلند بود).

13. منشی هیئت داوری جشنواره کن، کریستین ژوسپین، ستاره‌های متفاوتی را در جشنواره به یاد دارد و می‌گوید که تاثیربرانگیزترین آنها بازگشت برگمن در سال ۱۹۷۳ بعنوان رییس هیئت داوران جشنواره بود. ژوسپین می‌گوید: «هر شب وقتی او به نمایش‌های شبانه می‌آمد مردم می‌ایستادند و برایش دست می‌زدند و تشویقش می‌کردند، هر شب. من ندیده‌ام برای کس دیگری این اتفاق بیافتد.»

14. کری گرانت گفته که به یاد دارد یک روز صبح اینگرید سر صحنه آمد، ولی مشخصا حواسش آنجا نبود: «ما صحنه را دوباره و دوباره گرفتیم، اما او یکجوری توی خلسه بود. آنجا نبود. اما هیچکاک چیزی نمی‌گفت. او فقط کنار دوربین نشسته بود و سیگار می‌کشید. بالاخره حول و حوش ساعت ۱۱ صبح در چشمان اینگرید دیدم که دارد برمی‌گردد. برای اولین بار در آن روز صبح دیدم که همه چیز درست شد و هیچکاک گفت: «کات». آن وقت هیچ نشست، به اینگرید نگاه کرد و به آرامی گفت: «صبح بخیر اینگرید».

15. اینگرید برگمن دوست صمیمی نویسنه مشهور، ارنست همینگوی بود که به او «پاپا» می‌گفت. همینگوی هم او را در عوض «دختر» خطاب می‌کرد.

16. ادیت هد، طراح بزرگ و مشهور لباس و جواهرات که بسیاری از بازیگرها را سرتاپا می‌ساخت متوجه شد که در مورد اینگرید برگمن باید همه لباسهایش را به ساده‌ترین شکل طراحی کند و از کمترین جواهرات استفاده نماید.

19. برگمن اجازه نمی‌داد به سر و صورتش دست بزنند و حتی برای فیلمی چون زنگها برای که به صدا درمی‌آید، بی هیچ ادا و اطوار و بحثی حاضر شد موهایش را کوتاه کند.

20. برگمن با قد ۱ متر و ۸۰ سانتی‌اش از بسیاری از بازیگران زن و مرد فیلمهایش بلندقدتر بود. وقتی یکی از تهیه‌کننده‌هایش از او خواست که کفش پاشنه‌بلندش را به پا نکند، برگمن توضیح داد که معمولا کفشهایش تخت است. بازیگران مرد کوتاه‌قدتر مثل بوگارت مجبور بودند کفی‌هایی داخل کفشهایشان بگذارند تا در برابر او کم نیاورند.

21. برگمن اولین کار بزرگ هالیوودی‌اش را خیلی اتفاقی بدست آورد: یک زن و مرد سوئدی برای پسرشان که در نیویورک آسانسورچی بود، از اینتر متزو تعریف می‌کرده‌اند. آسانسورچی از فیلم برای یکی از ساکنان عمارتی که در آن کار می‌کرده، تعریف می‌کند و این ساکن عمارت هم از قضای روزگار یکی از «شکارچی‌های استعداد» بوده که برای دیوید اُ.سلزنیک، تهیه‌کننده مستقل کار می‌کرده است.

22. وقتی برگمن با ارنست همینگوی دیدار کرد تا درباره نقشش در زنگها برای که به صدا درمی‌آید صحبت کنند، همینگوی به او هشدار داد که اگر می‌خواهد نقش را مال خود کند، باید موهایش را کوتاه نماید و برگمن هم پاسخ داد: «مو که هیچ، برای تصاحب این نقش حاضرم سرم را هم بزنم!» کوتاهی موی برگمن در این فیلم نقش پرمعنایی در تاریخ سینما بازی کرد: مکس استاینر سازنده موسیقی متن کازابلانکا، سران استودیوی وارنر را راضی کرد که به وی اجازه بدهند تا ترانه جدیدی برای کازابلانکا بنویسد. ولی نوشتن و فیلمبرداری یک ترانه جدید می‌طلبید که برگمن را از سر فیلم زنگها برای که به صدا درمی‌آید به استودیو بیاورند و سکانس کافه ریک را دوباره بگیرند. اما آرایشگرهای استودیو نمی‌توانستند آن آرایش موی قبلی برگمن را با کلاه گیس یا هزار ترفند و حقه با دوران فیلمبرداری کازابلانکا هماهنگ کنند و بنابراین فیلمبرداری صحنه‌های جدید لغو شد و ترانه As the Time Goes by در فیلم باقی ماند.

رابطه اینگرید برگمن و روسلینی

23. بعد از دیدن فیلم رم، شهر بی‌دفاع ساخته روبرتو روسلینی کارگردان ایتالیایی طی نامه‌ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم‌برداری بااینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند، عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به‌پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند، چراکه او را فقط به‌عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می‌خواستند. حتی در مجلس سنای آمریکا، او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا بازگردد. علاوه بر این، فیلم استرومبولی روسلینی هم در آمریکا بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. نتیجه این رابطه عاشقانه و رسوای این دو هم دختری بود که بعدها بازیگر شد: ایزابلا روسلینی. بدین ترتیب، اینگرید برگمان هفت سال به‌دور از هالیوود، به همراه روبرتو روسلینی (بنیان‌گذار سبک نئورئالیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلم‌های هنری کرد؛ فیلم‌هایی همچون اروپا ۵۱، سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلم‌هایی باارزش و هنری به‌شمار می‌آیند.

همکاری اینگرید برگمان با صاحب‌نامان سینما

25. در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت‌های تاریخ سینما همکاری کرده باشد؛ افراد زیر در طول دوره فعالیت هنری اینگرید برگمان همکارانش بودند.

26. کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ، آلفرد هیچکاک، جرج کیوکر، مایکل کورتیز، ژان رنوآر، آناتول لیتواک، سیدنی لومت، اینگمار برگمان، روبرتو روسلینی، دیوید او. سلزنیک و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد، هامفری بوگارت، کری گرانت، گری کوپر، جوزف کاتن، گریگوری پک، یول براینر، آنتونی پرکینز، آنتونی کوئین، لیو اولمان، عمر شریف، لورن باکال، ایو مونتان، شارل بوآیه،

27. چهره‌ای که اغلب برگمان در فیلم‌هایش بازی می‌کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود؛ زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه‌ای داشته باشد فقط با نگاه‌هایش حرف می‌زد. اغلب در جدال عشق دربرابر مرد موردعلاقه‌ای شکست می‌خورد و قربانی می‌شد. او اوج این بازی‌ها را در فیلم‌های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزو باارزش‌ترین دارایی‌های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می‌آیند.

28. پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلم‌های خاصی که خود انتخاب می‌کرد و اکثراً هنری بودند بازی می‌کرد. بازی‌های درخشان او در فیلم‌هایی مانند مسافرخانه ششمین خوشبختی، و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد، تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع‌السیر شرق سومین اسکارش را به دست آورد.

مرگ اینگرید برگمن

29. اینگرید در سال ۱۹۸۲ در ۶۷ سالگی بر اثر بیماری سرطان پستان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدش (۲۹ اوت) در لندن درگذشت و در گورستان کهنسال گرین به خاک سپرده شد

افتخارات اینگرید برگمان

30. برگمان پس از کاترین هپبورن (با چهار جایزه اسکار)، مشترکاً با مریل استریپ، جک نیکلسون، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس (هرکدام با سه جایزه)، جزو رکوردداران بردن اسکار بازیگری است.