ملت‌گرایی عقلانی؛ راهبردی برای ثبات ایران در قرن بیست‌ویکم
در دنیای امروز که رقابت‌ها بر محور منافع ملی و رفاه مردم شکل می‌گیرند، دیگر نمی‌توان با گفتمان آرمان‌گرای «امت اسلامی» پاسخ مناسبی به چالش‌های پیچیدۀ خاورمیانه داد. تجربه کشورهای منطقه مثل عراق، سوریه، لبنان، و یمن نشان می‌دهد که این نگاه فراملی نه‌تنها راه‌گشا نبوده، بلکه باعث بی‌ثباتی سیاسی، بحران‌های اقتصادی، و گسترش شکاف‌های هویتی شده است.
این یادداشت با رویکردی میان‌رشته‌ای و مبتنی بر داده‌های تجربی، استدلال می‌کند که ایران برای بقا در نظم جهانی آینده، باید به سمت «ملت‌گرایی عقلانی» حرکت کند؛ الگویی که بر حقوق برابر شهروندان، منافع ملی، و تعامل سازنده با جهان استوار است.
ارسال نظر