شکستن رکورد لایو یا شکست رکورد اخلاق

مستقل آنلاین، مرتضی نظری، فعال رسانه‌ای/

چند سال پیش مقاله‌ای به نام "زیر پوست شهر چه خبر است" در هفته‌نامه خوب پایتخت کهن نوشتم، بحث درباره درگذشت مرتضی پاشایی خواننده جوان و نه چندان معروف تا قبل از فوت بود. در آن مقاله اخطاری درباره شکاف نسل‌های مختلف ایران دادم و گفتم که نسل دهه ۳۰ انقلاب کرد، نسل دهه ۴۰ جنگ را اداره کرد، نسل دهه ۵۰ اصلاحات سیاسی ایران را در دوم خرداد ۷۶ رقم زد، ولی نسل دهه ۶۰ سردرگم تحول بزرگی است که هنوز به سرمنزل مقصود نرسیده است.

از آنجا که من آمار خوانده‌ام و جامعه آماری و گرفتن نتیجه از نمونه‌ها را می‌دانم، تحلیلی درباره شکاف نسل‌ها دارم؛ در سال‌های قبل از انقلاب اختلاف نسل‌های پدر و فرزند ۲ دهه بود و می‌توان گفت پدرانِ متولدین دهه شصت از دهه ۴۰ هستند و اداره جنگ مجال تربیت فرزند را به این پدران نداده بود. به همین خاطر بین  پدران متولد دهه ۴۰ با فرزندان دهه شصت فاصله زیاد و شکاف عمیقی وجود دارد که نشانه کدورت و سوءتفاهم است. ابتدا از پدیده‌های اینستاگرامی این شب‌ها بگویم و برگردیم به بحث خودمان. تتلو متولد ۶۲ و ندا یاسی متولد ۶۸، هردو دهه شصتی و رکورددار لایو ۶۲۵ هزارتایی شده‌اند. واقعا زیر پوست شهر چه خبر است؟ چرا دهه شصتی‌ها حاضر نیستند صحنه عرضه‌ی کالای پرزرق و برق نمایش‌ها و بازیگری‌های فضای مجازی را خالی کنند؟ تقریبا دهه چهارم زندگیشان هم تمام شده، ولی همچنان پرچمدار شکستن تمام حریم‌ها و خطوط قرمز شده‌اند. حاضر به ازدواج نیستند، اولین ازدواج‌های سفید (سیاه) را رقم زدند و آمار طلاق در بین آن‌ها بسیار بالاست. البته دلایل آن بسیار است که گفتن و نوشتنش چندین جلد کتاب خواهد شد.  حال تعداد کثیری از این ۶۲۵ هزار نفر هم احتمالا افراد ۱۳ تا ۱۸ سال هستند که بیننده لایو زننده دو چهره دهه شصتی هستند. دهه هشتادی‌هایی که  توسط دهه شصتی‌ها آموزش دیده‌اند.  تماشاگران این ویدیوی لایو، متولدین دهه هشتاد و بازیگرانش متولد دهه شصت هستند. این نکته نمایانگر یک شکاف بزرگ بین نسلی‌ است که تابع هیچ هنجار عرفی و فرهنگی نیست. به گمان من نسل متولدان دهه شصت تا متولدان دهه هشتاد ثمره تربیت نظام آموزشی و فرهنگی پس از سال ۶۰ را نمایندگی می‌کنند، یعنی یک دوره‌ی ۲۰ ساله که می‌تواند پدران و فرزندان را شامل شود. این دوره همه گونه تفکر و رویه‌ای را شامل می‌شود. از منتهی‌الیه مسلمان متعصب تا ناکجاآباد فسق و فجور، اما جمعیت میانه‌ی این نمودار که شامل بخش معمولی و عرفی جامعه است، به وضوح افول نشان می‌دهد. بالاخره اینکه آنچه شاهد آنیم قبح‌زدایی و پرده‌دری از اخلاق و عرف و قواعد جامعه است، ولی آنچه در انتظارمان است بسیار مهیب‌تر و ناگوارتر از این پرده‌دریست. ما نسلی را از دست می‌دهیم که قرار است پدران و مادران آینده باشند در حالیکه هیچ تصوری از نقش آتی خود ندارند و زندگی برایشان باری به هر جهت می‌گذرد.. با این همه امیدوارم برای شنیدن صدای جوانان امروز و فردا، هنوز دیر نشده باشد.