کرونا عذاب است یا درس و عبرت؟ 

مستقل آنلاین، جلال جلالی‌زاده نماینده ادوار مجلس/

قبل از اینکه به پاسخ پرسش فوق بپردازم، لازم است به نکته‌ی مهمی اشاره کنم و آن دخالت غیرمتخصصان و کارشناسان و اظهار نظرهای غیرعلمی از سوی عالمان دین و یا غیردینی درباره‌ی موضوعات مختلفی مانند کرونا ست. از زمانی که کرونا ظهور نموده شاید داغ‌ترین مبحث و رایج‌ترین واژه‌ای که فضای گفتگوی مجازی و غیرمجازی را تحت‌الشعاع قرار داده، همین واژه‌ی کرونا است.

دوستان زیادی از اینجانب پرسش‌های زیادی در این‌باره نموده‌اند، آیا کرونا عذاب الهی است؟ بدون تعارف خودم به نتیجه‌ی یقینی نرسیده بودم، گاهی می‌گفتم‌: عکس‌العمل طبیعت و هستی و محیط زیست است، گاهی به نوعی همدردی طبیعت با انسان‌های مظلوم می‌دانستم و گاهی یک نوع مجازات خداوندی تصور می‌کردم که خداوند می‌خواهد با یک ویروس ناپیدا و نهان قدرت لایتناهی خود را به رخ طغیانگران بکشاند. معتقد بودم که هیچ چیزی بدون اسباب و علت نیست و کرونا هم سببی دارد. اما امروز که به قصد احوالپرسی با شیخ عبدالکریم محمدی بزرگترین و داناترین فقیه اهل سنت ایران تماس گرفتم، کما فی‌السابق از ایشان درباره‌ی کرونا پرسش نمودم، ایشان در جواب گفتند: کرونا عذاب نیست بلکه درس است چون عذاب بغتة و ناگهانی است و کرونا ناگهانی نیست. به چند آیه‌ی قرآنی نیز اشاره نمودند. چنان از پاسخ ایشان خوشم آمد که گفتم مطلبی در این باره بنویسم.

در چند آیه از قرآن واژه‌ی عذاب و بغتة با هم‌ ذکر شده‌اند. "حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا یَا حَسْرَتَنَا عَلی مَا فَرَّطْنَا فِیهَا" ﴿٣١الأنعام} حتی إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مبلسون فَأَمِنُوا  أَنْ  تَأْتِیَهُمْ  غَاشِیَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْتَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً ﴿١٠٧ یوسف﴾ بل تَأْتِیهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا یَسْتَطِیعُونَرَدَّهَا ﴿٤٠ الأنبیاء﴾ ولا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَةٍ مِنْهُ حَتَّىٰ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً ﴿٥٥ الحج﴾ فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢ الشعراء﴾

وَلَیَأْتِیَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿٥٣ العنکبوت﴾

منْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَاتَشْعُرُونَ ﴿٥٥ الزمر}

هل ینظُرُونَ  إِلَّا  السَّاعَةَ  أَنْ  تَأْتِیَهُمْ  بَغْتَةً  ﴿زخرف /۶۶} 

بنابراین کرونارا نمی‌توان عذاب دانست، چون عذاب ناگهانی است و با آن مقابله نمی‌شود، اما کرونا قابل علاج است و احتمالا در آینده واکسن آن ساخته می‌شود. اما درس‌های مهمی را می‌توان از کرونا آموخت، کرونا را می‌توان از این به بعد یک مکتب دانست، در مکتب کرونا، نکات مهمی را می‌توان آموخت. بازگشت به معنویت از سوی انسان معاصر، دوری از خرافات و بدعت‌هایی که در دین وارد شده و سال‌هاست دکانداران متاع خود را تحت عنوان آموزه‌ها و احکام دین و عبادات می‌فروشند. احساس مسئولیت در مقابل غیر خود اعم از خانواده، جامعه، ملت‌ها و محیط زیست، پی بردن به ضعف و ناتوانی بشر، و تأیید فرموده‌ی الهی خُلق الإنسان ضعیفا، همدردی و همدلی همه‌ی انسان‌ها با نژادها و مذاهب مختلف در مقابل این بیماری. مشخص شدن انسان‌های فرهیخته و متمدن از انسان‌های مسئولیت ناپذیر. بی‌ارزش بودن مقام‌، قدرت و ثروت. فرهنگ‌سازی بر اساس نظم، قانون، اخلاق، لزوم تغییر و تحول در زندگی بر اساس نیاز و احتیاج. نیاز به مراعات حقوق دیگران و نهادینه کردن فضائل اخلاقی مانند مهر و محبت، عدالت و کنار گذاشتن آداب و رسوم پیش پا افتاده و دست و پا گیر. فراهم شدن فضای گفتگو و سعه‌ی صدر و فهم مشکلات جوامع مختلف. درک ارزش علوم و تخصص‌های مورد نیاز جامعه و عقب‌نشینی مدعیان نجات بشریت و افشای بسیاری از رازها و اسرار پنهان عقیدتی، سیاسی و مذهبی. اولویت‌بندی نیازها و ارتباطات و بسیاری از مسائل مهم بشری. پس می‌توان گفت که کرونا درس است نه عذاب و باید درس‌هایی که از کرونا گرفته‌ایم را از این پس در زندگی به‌کار گیریم و در زدودن سنت‌ها و عرف‌های غلط، خرافات مذهبی، قانون‌شکنی، بی‌نظمی، بیرحمی، قدرت طلبی، دنیاپرستی، تخریب محیط زیست، قلدری و تمام مسائل مهم استفاده نمائیم.