یک بام و دو هوا

یداله اسلامی

دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار 

من از این نابردباری می‌ترسم. از اینکه گروهی می‌خواهند همه مانند آن‌ها بیاندیشند و عمل کنند وگرنه خائنند، در هراس فرو می‌روم. نسخه‌های یکسان برای تنوع فکری پیچیدن خطرناک است، این رویه، دیگر نگرش حاکمیتی است که همه را پیرو خویش می‌خواهد. این همان دیوار خودی و ناخودی است که به شکل تازه بنا می‌شود. آن کس که در دنیای امن و ایمن نشسته و از ورزشکاران می‌خواهد همانند او شعار بدهند و همراهی آن‌ها با مردم را به شکل دیگر بر نمی‌تابد، آتش در تنور تفرقه می‌زند. چشم بستن بر رفتاری که بازیکنان انجام داده و هزینه آن را هم به جان می‌خرند کارزار مناسبی نیست و فرصت با هم بودن بخش‌های گوناگون اجتماعی را می‌رباید. آن کس که دل به بیگانه می‌بندد بزرگ‌ترین فرصت را برای تندروهای داخلی فراهم می‌کند. بیگانگان به سود خویش می‌اندیشند و مردم را پیش پای منافع خویش قربانی می‌کنند. ایران آزاد در بطن ایران و در میان مردمان این سرزمین جان خواهد گرفت و قد برخواهد افراشت. ما فرصت‌های زیادی را از دست داده‌ایم و در جدال فرهنگی کنونی فرصت‌های تازه‌ای خلق شده‌اند که پاسداری از آن‌ها هوشمندی و درایت و آینده‌نگری بسیار می‌خواهد. پایکوبی نیروهای میدانی در برابر اعتراضات مردمی پس از پیروزی تیم فوتبال نشانه‌ای از دگرگونی فرهنگی معناداری است که رخ نموده است آن را دست کم نگیریم. مگر ما نمی‌خواستیم پلیس ما اهل رقص و شادی باشد خُب شده است، فردا سلاحش را هم زمین خواهد گذاشت و با پرچم و گل خواهد رقصید. بگذاریم پایکوبی رسم شهر شود، از پلیس هم شادی دریغ شده است او هم نیاز به رقص و پایکوبی و ترانه دارد. در خیابان‌های شهر بی‌ترس و بی‌واهمه از هر کس و هر چیز. دلهره‌های آن‌ها را هم دست کم نگیریم. اگر بگذارند او هم خودش باشد دگرگون می‌شود. آنچه این روزها در جریان است رخداد بزرگ فرهنگی است. نشانه‌های بالندگی آن هویدا شده است. در دل حادثه زاده شده و به پیش رفته است و هنوز نیاز به مراقبت و رشد و نمو دارد.

آنچه در جریان است یک روند است نه یک رویداد. مهم آن است که به درستی فهم و درک شود. به درستی شناخته و پاسداری شود. در دام خشونت نیفتد. فرهیخته و فرزانه بماند و ببالد. در این رخداد بزرگ خرد و احساس در هم آمیخته شده‌اند. شعر و سرود و ترانه و موسیقی جان گرفته‌اند. پیغام همبستگی ملی فراگیر شده است. هنگامه‌ی آن است که جامعه‌شناسان پای در میدان بگذارند و به فهم ژرف‌تر آنچه جاری است مدد رسانند. اگر در پی جهانی عاری از خشم و خشونت و رواداری و تساهل هستیم جای بروز این نگرش همین جا و همین روزهاست.