چرا هنگام شنیدن لقب قائم (عج) می‌ایستیم؟

عظمت و بزرگى حضرت امام زمان (عج) بر ما روشن است و وقتى که انسان در مقابل یک انسان کامل آنهم امام خود قرار مى ‌گیرد، ادب و احترام و محبّت قلبى ایجاب مى ‌کند که انسان ارادت کامل خود را نسبت به آقا و سرور خود ابراز کند و در روایات وارد شده است که اگر در هرجا نام امام زمان (عج) برده شود، حضرت همزمان به آن مکان و آن اشخاص توجّه مى‌ کنند و خوب است که در مقابل حضرت، ما هم با بلند شدن و سرپا ایستادن خودمان، ابراز محبّت و اظهار آمادگى قیام و اظهار احترام داشته باشیم.

 این عمل اقتداء به سیره ائمه ‌ى قبل از امام مهدى (عج) نیز هست، در روایت وارد شده است که وقتى نام حضرت در حضور امام رضا علیه السّلام برده مى ‌شد، حضرت با تمام قامت مى ‌ایستادند و دست بر سر خود قرار مى ‌دادند..در عصر امام صادق علیه السّلام نیز عمل به پا خاستن وجود داشته است، چنانکه از امام صادق علیه السّلام پرسیدند علّت قیام (ایستادن) چیست، زمانى که نام قائم برده‌ مى ‌شود؟ حضرت در پاسخ فرمودند: صاحب الامر غیبتى دارد بسیار طولانى و از کثرت لطف و محبّتى که به دوستانش دارد هرکس وى را به لقب قائم یاد نماید، آن جناب هم نظر لطفى به او خواهد کرد و چون در این حال مورد توجّه امام واقع مى ‌شود، سزاوار است از باب احترام، بپاخیزد و تعجیل فرجش را از خدا بخواهد.

بنابراین قیام نمودن و برخاستن هنگام نام قائم آل محمّد صلّى اللّه علیه و اله خود ریشه ‌ى مذهبى دارد و ابراز ارادت و محبّت نسبت به امام عصر (عج) است و بلند شدن واجب نیست، ولى مستحب مؤکّد است.

لازم به ذکر است که لقب قائم آل محمد، یک لقب عام است و اختصاصی به حضرت ولی عصر (عج) ندارد. همه کسانی که از آل محمد (صلی الله علیه و آله) در طول زمان قیام کردند - خواه پیروزی به دست آورده باشند و خواه نیاورده باشند - قائم آل محمد هستند. بلی، حضرت اباصالح (عج) قائم نهایی آل محمد است.