مردم نسبت به روابط با روسیه حساس شده‌اند 

اگر با این حساسیت مردم درست برخورد نشود، افکار عمومی می‌تواند به مانعی بزرگ در برابر توسعه روابط با روسیه تبدیل شود.

کوروش احمدی‌ دیپلمات بازنشسته در روزنامه شرق نوشت:

روسیه بیشترین نفوذ را در ایران قاجاری داشت و به بهانه بند مربوط به ضمانت سلطنت در طایفه قاجار در عهدنامه ترکمانچای، مدعی الزام به سرکوب هرگونه مخالفتی با استبداد و فساد این طایفه بود. 

با این حال، اگرچه سابقه سوءرفتارها در گذشته را باید همواره در پس ذهن داشت، اما گذشته هیچ‌گاه نمی‌تواند و نباید مانعی برای توسعه روابط در زمان حال باشد. آنچه می‌ماند حساسیت مردم ما نسبت به روسیه است. 

اگر با این حساسیت مردم درست برخورد نشود، افکار عمومی می‌تواند به مانعی بزرگ در برابر توسعه روابط با روسیه تبدیل شود.

 از آنجا که هیچ وجهی از سیاست خارجی نمی‌تواند بدون حمایت مردمی قوام یابد، بی‌توجهی به افکار عمومی در این مورد نیز می‌تواند موجب شکل‌گیری یک دوقطبی بین روس‌ستایان و روس‌ستیزان بخش عمده افکار عمومی شود که به سود هیچ‌کس نخواهد بود.

باید توجه داشت روسیه یک قدرت بالنده نیست. با فروپاشی روسیه شوروی، متحدان جهانی این کشور از اطرافش پراکنده شدند و از موقعیت یک قدرت جهانی به موقعیت یک قدرت منطقه‌ای تقلیل یافت.

تهران اساسا دست بالا را در رابطه با روسیه دارد و می‌تواند جایگاهی اصیل در سیاست خارجی روسیه و نه در استراتژی چانه‌زنی آن کشور مطالبه کند. این مهم تنها در صورت وجود توازن در سیاست خارجی ایران به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل می‌تواند محقق شود.

 همان‌طور که ترکیه با تکیه بر توازن در سیاست خارجی توانست امتیازات زیادی از روسیه ازجمله سیستم دفاع هوایی اس‌۴٠٠ و بسیاری امتیازات دیگر را به آسانی به دست آورد، ایران نیز تنها از طریق موازنه، اعم از مثبت یا منفی، می‌تواند مسکو را ملزم به رعایت کامل منافع ملی‌اش بکند.