چرا آن زمان که احمدی‌نژاد با گاف‌های محیر العقولش مایه شرم‌ساری می‌شد عزت ملی‌تان لکه‌دار نشد؟

زمانی که احمدی‌نژاد یک نامه به جرج بوش و سه نامه به باراک اوباما می‌نویسد و هیچ یک از روسای جمهوری آمریکا وقعی به نامه‌نگاری او نمی‌نهند و پاسخ‌اش را نمی‌دهند، آیا عزت و غرور ملی ایرانی لکه‌دار نشده که این رسانه‌ها و آقایان سکوت پیشه کردند؟ چرا آن دوران اعتراض نکردند و نقدی را وارد نکردند!

زمانی که احمدی‌نژاد با معرفی خود به عنوان خادم ملت، در جمع ضد ایرانی دانشگاه کلمبیا حاضر شد و به هنگام سخنرانی وقتی مجری برنامه به او تذکر داد که وقتش به اتمام رسیده، اظهار داشت:« وان(one ) دقیقه»، حضار از ته دل به رئیس‌جمهور کشومان خندیدند، غرور ملی جریحه دار نشد. حتی بیشتر، زمانی که محمود احمدی‌نژاد در دیدار با دیمیتری مدودف، نخست وزیر سابق روسیه و رئیس جمهوری کنونی این کشور، در پاسخ به سلام انگلیسی مدودف (Hello) گفت سلام علیکم و در جواب به پرسش «حال شما چطور است؟ (How are you) نخست وزیر سابق روسیه، اظهار داشت: «بله(Yes) سال نو شما مبارک! »، چرا به این رسانه‌ها بر نخورد؟ چرا حتی آن را پوشش ندادند؟

علاوه بر این، هو شدن‌های گاه و بی‌گاه احمدی‌نژاد در نشست‌ها و سخنرانی‌های مختلف در سطح جهانی نیز دیگر موردی است که احساس شرمندگی را برای ملت ایران به وجود می‌آورد اما گویا رسانه‌های مخالف دولت روحانی و برخی اشخاص، در آن زمان چنین وقایعی را نمی‌دیدند یا بر خلاف اراده عمومی مردم ایران، این رخدادها را مایه غرور و عزت ملی خود ارزیابی می‌کردند.

واقعیت این است که انتقاد از بنیان مثبت و قابل تامل است و هر جریان یا نهادی که مخالف آن باشد، نشان می‌دهد باوری به آزادی، اخلاق و مردم‌سالاری ندارد اما انتقادات نباید سلیقه‌ای و بدون توجه به واقعیات ماجرا و خوانش کنش باشد. نمی‌توانیم در شرایطی که در تمام صحنه جهانی رئیس‌جمهورمان با انتقاد روبرو شود، سکوت اختیار کنیم و در زمانی دیگر که تمام قدرت‌های اروپایی و آمریکا، برای مذاکره با ما اصرار و خواهش می‌کنند، رفتار معنادار رئیس‌جمهوری کشورمان را مایه ذلت بنامیم. این معیارهای دوگانه را می‌توان دلواپسی‌ها سلیقه‌ای ارزیابی کرد که از اساس با منافع ملی کشور و عزب ایرانی در تضاد است./انتخاب