چرا باور نمی‌کنیم؟

گروه پزشکان و قانون به دلایل زیر نمی‌تواند به این باور برسد که امکان تلفیق برپایی مراسم مختلف (چه اعیاد و چه عزاداری ها) با دستورالعمل های بهداشتی جهت محافظت و پرهیز از انتقال ویروس قابل تحقق و حصول است.

اول:

ما نیز همچون دیگر هموطنان خود با این آیین‌ها و مراسم زندگی نموده و از نزدیک با نوع اجرای آنها دمخور بوده و قرابت داریم.

 آنچه تاکنون در این نوع مراسم اجرا گردیده است متاثر از شور و اشتیاق های بسیار برای جلوه‌گرسازی احساس‌های شادی و غم است و هیچ‌گاه نظم اهنین و سختگیرانه یک مراسم رسمی را برنتابیده و تحمل نکرده است.

برون ریزی احساسات جمعی  بخصوص در عزاداری های محرم و صفر همیشه با اختلاط های شدید و همنفس شدن های بسیار عزاداران همراه است و این شرایط بهترین محیط برای انتقال ویروس است.

گروه پزشکان و قانون معتقد است که ماهیت و نوع اجرای مراسم را نمی‌توان به سهولت تغییر داد زیرا ریشه در سنت‌هایی بسیار کهن و دیرپا دارد و اجازه دادن به اجرای مراسم معادل رفتن عامدانه به استقبال خطر است.

دوم : 

مجریان و کنترل کنندگان نشان داده اند که قدرت و یا عزم مناسب برای تنظیم و هدایت مراسم را نداشته و یا از درگیر کردن خود با سنتها و معتقدان به سنتها بیش از درگیری با کورونا هراس دارند.

نبود اراده جدی و داشتن ملاحظاتی جز سلامت مردم و به‌خصوص نگرانی از درگیری با گروه های صاحب نفوذی که در این عرصه وجود دارند این باور را ایجاد می‌نماید که مجریان در اجرای خود قاطع و استوار نخواهند بود و با هر وزشی لرزان خواهند شد.

سوم : 

تجربه فراز مصیبت بار فعلی پس از نشیب بیماری در اردیبهشت ماه ما را متقاعد کرده است که نحوه نگاه حاکمانه به بیماری هنوز نیز کلان‌نگر نیست و عمق تغییری را که باید در باور تصمیم گیران ایجاد شود هنوز رخ نداده است. بدین گونه سپردن جان به دست رای کسانی که آینده پیش رو را به خوبی ادراک نمیکنند شرط عقل نیست.

چهارم : 

هنوز گروهی در تلاش هستند حتی اگر به تلویح و ایهام که شده ایمنی گله ای را قابل اجرا، مطلوب و قابل اتکا برای نجات کشور جلوه دهند. نظریه ای که براساس اعتقاد ما غیر انسانی است و با بدیهی ترین اصول اعتقادات رایج کشور نیز تضاد دارد. سخت است که باور کنیم گروهی برگزاری اجتماعات را با انطباق بر فرض غیر قابل اجتناب بودن ایمنی گله‌ای موجه می‌دانند، اما انگار که اینگونه هست حتی اگر به صراحت بیان نشود.

پنجم : 

در روزهای اخیر شواهدی نشان داد که هنوز گروهی از سخت باوران هنوز بر حجت بودن نظر علم طب در حل و فصل این غائله ایراد وارد می‌کنند و از آنجایی که گروهی از آنان دارای اتصال و ارتباط با مراکز تصمیم گیری هستند باور آنکه تصمیمات بدون تاثیر آنان اخذ شود مشکل است.

ششم :

با توجه به آگاهی عمیق و دقیقمان از حال و روز مراکز درمانی و اوضاع وخیم کارکنان سلامت نمی‌توانیم باور کنیم که حتی موجی کوچک از شیوع و ابتلاء را نیز بتوان مدیریت کرد چه رسد به اثرات تجمعات وسیع و طولانی در سراسر کشور. 

هم اینک نیز موج قربانیان کادر درمان و سلامت  به غایت ممکن دردناک و غیر قابل باور شده است.

 گروه پزشکان و قانون از ابتدا بحران تاکنون نگرانی خود از نبود راهبرد پیشگیری محور بنیادین در مورد کنترل بیماری اعلام و بر آن پای فشرده است و معتقد است تا این نوع اندیشه کردن بر تصمیم گیران فائق نشود هر پدیده و اتفاقی میتواند کشور را به فرازی دیگر از ابتلاء و شیوع بیماری ببرد.