شرق یا غرب؟ پزشکیان به سمت کدام منطقه باید برود؟

امروز پزشکیان نمی تواند ناکامی در سیاست خارجی، سیاست داخلی و اقتصادی را به گردن رقبا بیاندازد

گروه سیاسی- پس از ممنوعیت مذاکره با آمریکا حالا دیگر هیچ مسئولی از مذاکره سخن نمی گوید یا حتی کوچکترین اشاره غیر مستقیم نیز به آن نمی‌کند.

قالیباف هم از پزشکیان بابت اینکه سخنان رهبری را فصل‌الخطاب قرار داده تشکر کرد.

در سوی دیگر آمریکا اعلام کرده منتظر پاسخ ایران است اما زمان این انتظار محدود خواهد بود. برخی رسانه‌های اسرائیلی هم خبر دادند که در صورت عدم نشستن ایران روی میز مذاکره اسرائیل با چراغ سبز آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله خواهد کرد.

اما در این بین سوالی که مطرح می‌شود این است ایران در این شرایط چه اقدامی باید در راستای بهبود وضعیت کشور انجام دهد. برخی کارشناسان سیاسی مدعی اند که باید سمت کشورهای منطقه رفت و برخی دیگر بر این باورند که باید در این شرایط حساس روابط خود را با چین و روسیه عمیق‌تر کنیم.

ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا در همین رابطه گفت: اگر مقداری چرخش جدی به سمت چین و هند و روسیه داشته باشیم، اعلام خطری برای غرب تلقی می‌شود و بیشتر به مذاکره متمایل می‌شوند. نه مثل امروز ترامپ که می‌گوید تمام تسلیحات نظامی و هسته‌ای را نابود کنیم تا مذاکره کنیم. این یعنی تسلیم شوید تا مذاکره کنیم، تسلیم شدن هم که دیگر مذاکره ندارد. مثل ژاپن در جنگ جهانی دوم که دیگر مذاکره‌اش معنی نداشت. مسئولان ما به طور جدی باید مسأله‌ی پیمان‌های شرقی و کشور‌های همسایه را جدی بگیرند. عربستان امکان سرمایه‌گذاری خوبی دارد، اما از این طرف شرایط را هموار نکردیم.

ایمانی با بیان اینکه دولت رئیسی گام‌های بلندی در جهت اتحاد با چین برداشت به رویداد24 گفت: ایشان علاقه‌مند بود، اما عمرشان کوتاه بود و قدم‌هایی نیز برداشت. پیمان شانگهای و بریکس را در زمان آقای رئیسی پیگیری کردیم. بحث من بر سر دولت‌ها نیست و کلی می‌گویم. ما الان یک قرارداد ۲۵ ساله با چین داریم، چند قرارداد در چارچوب آن با چین بسته‌ایم؟ تا وقتی ما تمایل نداشته باشیم، طبیعتا چین هم با اصرار خودش سرمایه‌گذاری نمی‌کند. تکنولوژی‌های موجود در چین دست کمی از آمریکا ندارد. چین برابر با آمریکا در حوزه‌ی هوش مصنوعی فعالیت می‌کند.

ایمانی در ادامه گفت: افکار عمومی بر این باور است که نشانه‌ای از ظرفیت‌های شرق و سرمایه‌گذاری‌هایشان ندیده، اما در گفت‌و‌گو با غرب حتی در حد چند ماهه برجام، گشایش‌های اقتصادی ملموسی دیده شد. با این وجود چرا چینی‌ها در ایران دیده نشدند که جامعه تا این حد نسبت به آنها ناامید نباشد؟

حشمت الله فلاحت پیشه هم در گفت‌وگو با نامه نیوز درباره آینده روابط ایران و آمریکا گفت: متأسفانه آقای پزشکیان اشتباه دولت های قبل از خود را تکرار کرد و خیلی از فرصت ها در حوزه سیاست خارجی را از دست داد چون خیلی زود شعارهای انتخاباتی خود را قربانی تبانی با افراطیون کرد. امروز پزشکیان نمی تواند تقصیر ناکامی در سیاست خارجی، سیاست داخلی و اقتصادی را به گردن رقبا بیاندازد.

این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی بیان کرد: سیاست خارجی ایران بر ریل یکسری تحلیل های تابو شده حرکت می کند، از این رو فرصت های دیپلماسی کشور از دست می رود. سیاست تند امروز ترامپ روی دیگر فرصت هایی بود که 4 پیش با آغاز ریاست جمهوری بایدن برای ما در حوزه دیپلماسی به وجود آمد اما از آنها استفاده نکردیم و آن فرصت ها از بین رفت.

وی افزود: مشخص بود وقتی ترامپ سرکار بیاید دوباره سیاست خشنی را در قبال ایران دنبال خواهد کرد اما با این وجود، معتقدم مدیریت شرایط امروز نیز نیازمند درایت است. این درایت، چارچوب جدیدی را می طلبد چون با سازوکارهای قبلی نمی توان در عصر جدید تهدیدهای ضدایرانی را از بین برد.

این استاد دانشگاه یادآور شد: ترامپ نماینده گفتمانی است که باورمندان به آن معتقدند بعد از فروپاشی شوروی در 1990 میلادی، آمریکا فرصت هژمونی در دنیا را به تدریج از دست داد و دوست و دشمن آمریکا به رقبای او تبدیل شدند. حالا ترامپ می خواهد این هژمونی را به آمریکا برگرداند، بر همین اساس طرح های متفاوتی را برای دنیا ارائه می دهد. معتقدم به تدریج در مقابل این طرح های جاه طلبانه، همکاری های منطقه ای شکل خواهد گرفت.

وی ادامه داد: ایران در شرایطی می تواند تهدیدزدایی کند که سیاست خارجی مبتنی بر همگرایی منطقه ای را درپیش بگیرد. هم اکنون ترامپ تندتر از طرحی که برای ایران درنظر دارد، طرحی است که در قبال کشورهای عربی می خواهد دنبال کند. او قصد دارد یکسری قراردادهای یکجانبه ای را به اعراب تحمیل کند و اگر اعراب زیر آن قراردادها نروند کمک های آمریکا به آنها قطع خواهد شد.

وی ادامه داد: تنها راه مقابله با ائتلاف ایدئولوژیک ترامپ و نتانیاهو شکل گیری همکاری های منطقه ای است چون اگر حکومت های عرب با طرح های ترامپ همراهی کنند قطعا جایگاه خودشان را متزلزل خواهند کرد. برای گذران این 4 سال کشورهایی موفق خواهند بود سازوکاریهای ملی گرایانه را در داخل و همگرایی منطقه ای را در حوزه سیاست خارجی در پیش بگیرند. یعنی مردم خودشان را راضی نگه دارند و در منطقه هم به سوی همگرایی حرکت کنند.