یادداشت‌های شهروندی
سریالی برای نوازش خودی‌ها
این روزها شبکه‌های رنگ‌ووارنگ ماهواره‌ای جم را که مرور کنی در ساعات مختلف شبانه‌روز در حال پخش سریال آقازاده هستند.
حال که سریال فخیمه به اوج خود رسیده و با بازنمایی شخصیت‌های خوش‌نام ایران که به دلایل مختلف در برخی دام‌ها افتاده انده در حال شبهه پراکنی است چند کلامی از سر درد و دل‌های شهروند شاید خالی از لطف نباشد.
دریک نگاه این سریال نمایی از تفکر سطح پایینی است که در آن خط‌های درهم‌وبرهمی برای به تصویر کشیدن گروه‌های اجتماعی و سیاسی ارائه می‌دهد که در برخی صحنه ها به شدت آزاردهنده و به دوراز واقعیت های موجود است.
شخصیت‌های اصلی سریال به‌غایت افرادی باسمه‌ای و غیرواقعی به نظرمی رسند شخصیت‌های مثبت این سریال خانگی به حد بلاهتی که سازندگان آن برای تماشاگران متصور هستند، خوب و پاک هستند و دیالوگ‌های شعاری و شخصیت‌های منفی هم باز با همان بلاهت در نظر گرفته‌شده برای بیننده منفی و شر هستند، با رفتارهای به‌غایت خارج از عرف. صحبت‌هایی که شاید بخواهد طعنه به فیلم گرگ وال‌استریت بزند اما آن کجا و این کجا؟!
صحنه‌های تکراری و کلیشه‌ای به‌کرات در این سریال موج میزند که در برخی مواقع دیدن آن را به‌شدت کسالت‌بارمی کند.
رعدوبرق‌های بصری رفت‌وآمدها تاریخی احادیث و آیات به نظر نه‌تنها رنگ و بوی مذهبی و معنوی به سریال نمی‌دهد بلکه نوعی کسالت شعارگونه مرسوم در ذهن بیننده را ایجاد می‌کند.
استفاده از هنرپیشه‌ها بعضاً گران و مطرح حکایت از پشتوانهٔ مالی گرم‌ونرم برای سازندگان این سریال دارد تا بتوانند در عرصهٔ سیاست، خودی‌ها را نوازش و بیخودی‌ها را بنوازند.
این نه اولین بار و نه آخرین باری است که هنر نمایش این‌چنین در خدمت نیروهای قدرت قرار می‌گیرد تا واقعیت‌های واژگونه را در ذهن مردمی که به‌شدت درگیر تبعات مسائل و مشکلاتی هستند که نقش نیروها و بخش‌های سیاسی در پرده و بعضاً بیرون پرده‌در آن برایشان در سایه‌روشن‌های دانستی ها و ندانستی ها قرارداد.
سریال آقازاده تداعی‌گر تمامی روش‌های امنیتی است که در طی سال‌ها در این کشور به دنبال نمایش‌ها خطی، غیرواقعی و کلیشه‌ای بین خوب و بد و خودی و غیرخودی و دوست و دشمن هستند است.
ارسال نظر