هر کسی راضی نیست جمع کند برود

احسان دری

روزنامه‌نگار

لابه لای خبرهای دو روز اخیر، خبری نگران کننده توجهم را به خود جلب کرد، "امارات قصد دارد با جذب پزشکان ایرانی خود را تبدیل به قطب پزشکی منطقه کند". 

کاری که برای عرب‌های حاشیه خلیج فارس اصلا سخت نیست، آن‌ها در چند دهه اخیر نشان داده‌اند با دلارهای نقد و تا نخورده خود می‌توانند هر ناممکنی را ممکن کنند.

ایران در علم پزشکی در منطقه سرآمد است، در حال حاضر روزانه از کشورهای همسایه بیماران زیادی جهت درمان به کشور ما سفر می‌کنند، پزشکان ایرانی در دنیا دارای اعتبار و جایگاه خوبی هستند و نیازی به اثبات این واقعیت نیست. اخیرا مقاله‌ای در خصوص رشد مهاجرت پزشکان از کشور منتشر شد که نشان می‌داد این میزان در چهار ساله اخیر دوبرابر شده است. احتمالا اماراتی‌ها با اطلاع از این موضوع وسوسه شده‌اند اجازه ندهند نخبگان پزشکی و پرستاری ما جای خیلی دوری بروند بلکه به امارات بیایند و با دریافت حقوق چندصد میلیون تومانی در ماه مهارت‌هایشان را آنجا به نمایش بگذارند و امارات به همین راحتی تبدیل به یکی از قطب‌های پزشکی شود.

خارجی‌ها میوه‌های آماده (نخبگان) ما را راحت می‌چینند و این نتیجه تفکری است که اخیرا علنی می‌گوید هر که راضی نیست جمع کند برود. نتیجه تفکری است که می‌گوید هر کسی شبیه ما فکر نکرد فرصت رسیدن به منصب‌ها را ندارد.

بحث کوچ نخبگان، موضوعی تکراری بوده که بارها در رسانه‌ها پیرامون چرایی آن صحبت شده است، قصد تکرار آن حرف‌ها را نداریم اما چیزی که نگران کننده است نبود گوش شنوا در کشور برای شنیدن و مورد توجه قراردادن همان چرایی‌هاست. نخبگانی که می‌توانند در هر زمینه‌ای مشکل‌گشا باشند اما براحتی به دیگر کشورها سوق داده می‌شوند تا یک ایران بماند با انبوهی از درد و مشکلات.

نتیجه تهی کردن کشور از نخبگان و اهمیت ندادن به دانش و فهم آنان می‌شود بحران آب، حال ناخوش محیط زیست، اقتصاد ویران، گسترش فساد اداری، ناکارآمدی بانک‌ها، رشد آسیب‌های اجتماعی و ....

کمتر کشوری در دنیا به این راحتی اجازه می‌دهد مغزهایش جذب دیگر کشورها شود. هر از گاهی موضوع فرار مغزها در محافل سیاسی و رسانه‌ای مطرح می‌شود اما خیلی زود فراموش می‌شود تا مجددا با آمارهای عجیبی از ترک کشور توسط نخبگان مواجه شویم و مورد توجه یا بهتر بگوییم مورد حسرت ما قرار بگیرد.