سردرگمی در تصمیمات

 مستقل آنلاین، امین کـُرد فعال سیاسی/

پس از انکار و تردید فراوان نسبت به ورود مهمان ناخوانده، بالاخره و با تأخیر فراوان ورود ویروس کرونا به کشور در اسفند ماه سال ۱۳۹۸ به صورت رسمی اعلام شد. همچون هر بلایی که به آن دچار می‌شویم این بلا نیز جدی گرفته نشد و بیشینه کاری که در این زمینه صورت گرفت کنترل دمای بدن مسافران پروازها از مبداء چین و نه مسافران از مبداء چین (مسافران Connection Flightها) بود. به هر روی کشور گرفتار این بلا گردید و به سرعت خود را به بالای نمودار مبتلایان و جان‌باختگان ویروس کرونا در جهان رساند و فرصت پیشگیری از دست رفت. حال وقت درمان بود، درمان نیز نیاز به پول و تجهیزات داشت که از هر دو محروم بوده و هستیم. تحریم‌های ظالمانه در کنار بی‌کفایتی مسئولین، از تأمین الکل و ماسک‌های ساده بیمارستانی حتی برای پزشکان، پرستاران و کارکنان بخش درمان نیز درمانده‌مان کرد. این بخشی از مشکل بود، مشکل بزرگ‌تر سردرگمی در تصمیم‌گیری در شرایط بحران بود و هست. گویی هیچ برنامه از پیش تدوین شده‌ای برای مواجهه با چنین بحران‌هایی در کشور موجود نمی‌باشد و تصمیمات به صورت خلق‌الساعه اتخاذ می‌گردد. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تأکید دارد در منزل بمانیم، وزارت صمت خبر از بازگشایی مشاغل و کسب و کارها می‌دهد و دیگری کار ویروس کرونا را از شنبه تمام شده می‌داند. شنبه، شانزدهم فروردین ماه نیز کسب و کارها بازگشایی و شلوغی به خیابان‌های تهران بازگشت تا بی‌تدبیری و امید واهی بیش از پیش به رخ‌مان کشیده شود. با این سردرگمی و بی‌برنامگی در تصمیم‌گیری‌ها نمی‌توانیم به جنگ بلایی برویم که پیشرفته‌ترین کشورهای جهان در پیشگیری و درمان آن عاجز شده‌اند. از سویی مردم را به خانه‌نشینی و قرنطینه اختیاری دعوت می‌کنیم و از سوی دیگر اجازه فعالیت کسب و کارها را می‌دهیم تا مبادا بار مسئولیتی به گردن متولیان نظام بیفتد و به هنگام سررسید حقوق حاکمیتی هم چون پرداخت مالیات‌های مستقیم و غیرمستقیم، بیمه اجباری و اشتراک‌های آب، برق، گاز و ... عذر و بهانه‌ای از سوی کسب و کارها و مردم پذیرفته نمی‌شود. کشورهای پیشرفته با حمایت همه جانبه از کسب و کارها به خصوص کسب و کارهای کوچک با اعطا وام‌های کمکی و تعلیق کلیه مالیات‌ها، اطمینان حمایت از کارفرمایان را جلب کرده است چه در بحران کرونا و چه در آینده‌ی پساکرونا. همه به خانه‌نشینی و دورکاری کارمندان‌شان تشویق شده‌اند در حالی که در این کشور با برخورد سلیقه‌ای و انداختن بار مسئولیت بر دوش کارفرمایان کار را برای قرنطینه اختیاری و حتی دورکاری کارکنان کسب و کارها به خصوص در بخش خصوصی سخت نموده‌ایم. گر چه تلاش پزشکان، پرستاران و کارکنان بخش بهداشت و درمان در کاهش آمار مبتلایان و کشته‌شدگان در تعطیلات نوروز غیرقابل چشم‌پوشی است ولی این کاهش آمار نباید ما را فریب دهد. اگر تعطیلات نوروزی و همراهی مردم در خانه‌نشینی و قرنطینه اختیاری نبود شاید همچنان رتبه‌های نخست مبتلایان و جان باختگان ویروس کرونا را در جهان داشتیم، اتفاقی که در کشورهایی هم چون ایالات متحده، ایتالیا و فرانسه علی‌رغم تلاش‌های‌شان شاهد هستیم. بازگشایی یکباره یا تدریجی کسب و کارها چه در بخش دولت و چه در بخش خصوصی و احیا کانون‌های پرخطر ابتلا به ویروس کرونا، کشور را گرفتار موج جدید مبتلایان به ویروس کرونا و به تبع آن جان‌باختگان این بلا خواهد کرد مگر تغییری در سیاست در پیش گرفته شده در این زمینه ایجاد گردد. گر چه با نامه‌ها و بخش‌نامه‌هایی که این روزها از سوی دولت صادر می‌گردد، تغییر سیاست در این زمینه امید واهی است و کار به دستان دستوری بحران کرونا را پس از بیستم فروردین ماه تمام شده می‌دانند.