سردرگمی‌ها درباره «قرنطینه» 

 مستقل آنلاین، سرویس سیاسی، هرمز شریفیان/

اینکه چه شد تا ویروس کرونا اینطور با سرعت در ایران شیوع پیدا کرد و اینکه چرا شهر قم بلافاصله قرنطینه نشد، سوال‌های بی‌شماری است که هنوز به آن‌ها پاسخ درست و موجهی داده نشده است. حال اما شیوع ویروس کرونا به‌طرز عجیبی سرعت گرفته و گویا سرعت این شیوع تازه مسئولان و تصمیم‌گیران را بیدار کرده که خطری جدی در راه است و در صورت مقابله نکردن درست و منطقی با این ویروس، مشکلات و بلکه فجایع بسیار بزرگی ممکن است در راه باشد. باید گفت که در خصوص کرونا نیز جامعه ایران گرفتار یک «دوقطبی» شده است. قطبی که خیلی سفت و سخت خود را در قرنطینه خانگی قرار داده و به‌شکلی وسواس گونه تمامی موارد ایمنی را مو به مو اجرا می‌کنند و قطبی که بی‌توجه به هشدارهای کارشناسان، کماکان در فکر سفر، خرید و حضور در مکان‌های پرجمعیت هستند و توجهی به هیچکدام از توصیه‌های ایمنی ندارند. برخی مسئولان به‌شکلی محکم از قرنطینه یا چیزی مشابه با آن سخن می‌گویند و گروهی دیگر سخن از کاهش جمعیت مکان‌های عمومی و سفرها کرده و آنچه می‌گویند، چیزی شبیه به قرنطینه را در ذهن مردم متبادر می‌کند و دو قطبی محسوس در جامعه محصول همین موضع‌گیری‌های مسئولان است. چرا مسئولان اجرایی کشور نمی‌خواهند یا نمی‌توانند به یک تصمیم جامع ومشترک برسند؟

چرا اختلافات، دو دستگی و چند دستگی‌های سیاسی کنار گذاشته نمی‌شود تا با یک تصمیم مشترک و عزمی ملی به مقابله با کرونا برویم؟ همین دیروز، «حسن روحانی» رئیس جمهور به‌روشنی اعلام کرد که «چیزی به‌نام قرنطینه وجود ندارد و قرار نیست روزی یا ساعتی تعطیل شود یا کسب‌وکاری با محدودیت مواجه شود و هر تصمیمی در این خصوص توسط شورای ملی مبارزه با کرونا در تهران گرفته می‌شود و استان‌ها حق تصمیم‌گیری‌های مستقیم ندارند».

این تصمیم‌گیری‌های چندگانه صدای سایر مسئولان را نیز در آورده که بالاخره چه باید کرد؟ آیا باید تن به قرنطینه داد و آن را اجرا کرد یا لزومی به اجرای این طرح نیست! در جایی دیگر «پیروز حناچی» شهردار تهران نیز اعلام کرده که امکان قرنطینه تهران وجود ندارد. «محسن هاشمی»، رئیس شواری شهر تهران از بلاتکلیفی قرنطینه این شهر از سوی مسئولان کشور انتقاد کرده و گفته: «هنوز تعریف مشخصی برای نام قرنطینه نشده است و برای اینکه مردم روشن شوند مسئولان ابتدا قرنطینه را تعریف کنند تا مردم بدانند آیا آیین نامه و اسنادی دارد و وقتی می‌گوییم قرنطینه می‌کنیم، یعنی قرار است چه کار کنیم». وی گفت که باید به مردم توضیح داده شود که در قرنطینه از آنان چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند و این مسئله "چه تاثیری در زندگی مردم دارد". به گفته هاشمی، مردم باید بدانند «آیا قرنطینه ۲۰ درصد یا ۶۰ درصد است؟ مردم باید بتوانند روزمره را بگذرانند و باید مسئولین موضوع قرنطینه را به بحث بگذارند و بگویند در دنیا انواع قرنطینه چیست و در ایران باید کدام درجه از قرنطینه اجرا شود. باید تکلیف مردم درمورد قرنطینه روشن شود». او همچنین در خصوص عملکرد ستاد مدیریت کرونا در تهران گفته است «نظر اعضای شورای شهر بر این بود که این ستاد باید مسلط حرف بزند و دیگران کمتر حرف بزنند تا موجب سوتفاهم نشود چرا که برخی مواقع افراد غیرمسئول صحبت‌هایی می‌کنند که شایعه ایجاد می‌کند». قرنطینه چه زمانی مبنای علمی دارد؟ پیش‌تر بنابه گفته «علیرضا زالی»، مسئول مدیریت بیماری کرونا در شهر تهران که گفته بود: «قرنطینه سازی مطلق شهر جواب نمی‌دهد چرا که شهرها و استان‌های زیادی درگیر آن شده‌اند و اگر هم انجام شود تاثیری ندارد». زالی همچنین در خصوص قرنطینه تهران گفت که «قرنطینه چند فاز دارد که فاز یک و دو در حال انجام است اما فاز سه که تعطیلی تمام ادارات و در خانه ماندن مردم به‌شمار می‌آید هنوز اجرا نمی‌شود». به گفته او «فاز چهار نیز قرنطینه کردن کامل شهر است اما فاز چهار در صورتی می‌تواند جوابگو باشد که فاز سه به خوبی اجرا شود». زالی مدعی شد «قرنطینه شهر اکنون نه مبنای علمی دارد و نه مناسب است». او اضافه کرده: «اگر فاز سه اجرا نشود هر فردی که کرونا دارد می‌تواند دو تا ۲۰ نفر را مبتلا کند و در واقع اگر فرد مبتلا برای خرید به مغازه برود دو نفر و اگر در داخل مترو حضور پیدا کند می تواند ۲۰ نفر را آلوده کند». مخالفت برخی مسئولان کشور با قرنطینه شهرها به خصوص قرنطینه شهر قم که کانون شیوع کرونا در ایران بوده است انتقادات زیادی را برانگیخته است. این در حالیست که قرنطینه در چین موجب کاهش شیوع ویروس کرونا شد و هم اکنون کشورهای اروپایی مانند ایتالیا و فرانسه هم برای کنترل شیوع کرونا از این روش استفاده می‌کنند. آنچه مسلم است این است که در صورت بروز چنین بحران‌هایی تنها دولت و حاکمیت نیستند که باید به تمام امور رسیدگی کنند. فارغ از تمام انتقادهایی که به سیستم مدیریت کشور وارد است، مردم نیز باید در چنین مواردی به کمک یکدیگر شتافته و موارد ایمنی را اجرا کنند چرا که ابتلای یک نفر می‌تواند سلامتی دیگری را نیز به خطر اندازد. برخوردها و نقطه‌نظرهای دوگانه یا چندگانه از کرونا بی‌شک توسط مسئولان کشور صورت گرفته و مردم را نیز دچار دوگانگی و چندگانگی در برخورد با بحران کرونا کرده است و اگر نتوان این ویروس را کنترل و ریشه‌کن کرد، بی‌تردید مسئولان کشور باید جوابگوی آن باشند چرا که از روز نخست، این مسئولان کشور بودند که با دو یا چند نظری‌های خود که هنوز نیز ادامه دارد مسبب چنین وضعیتی شده‌اند.