شهیندخت مولاوردی میگوید احزاب ایران کارکرد فراانتخاباتی ندارند هیچکدام از احزاب، اعتراضات مردم را نمایندگی نمیکنند. مجلس نیز دیگر در راس امور نیست و جبهه اصلاح طلبان برای خروج از بن بست کنونی راهکارهایی برای احزاب دارد.
از نزدیک به 700 نفر از ثبت نام کنندگان احزاب اصلاح طلب کمتر از 50 نفر تائید صلاحیت شده اند. شورای نگهبان ملاک تشخیص حق و باطل نیست بلکه طبق قانون اساسی فقط وظیفه نظارتی دارد. وقتی نامزد نزدیک به خودم تائید صلاحیت نشود قطعا به انتخابات ورود پیدا نخواهم کرد.
انتخابات مجلس با این روند رد صلاحیت ها فرمایشی و غیر رقابتی می شود. شورای نگهبان به دنبال اعمال سلیقه سیاسی خاصی در انتخابات مجلس یازدهم است.
سید جلال ساداتیان نماینده ادوار مجلس میگوید: احزاب اصلاح طلب و کاندیداهایشان منتظرند چه کس دیگری حقوق ملت و از جمله خودشان را پیگیری کند؟ او معتقد است اکثریت خاموش و خاکستری جامعه متکثر ایران امروز، نمایندهای در احزاب و حاکمیت ندارند.
علیرضا رجایی میگوید احزاب اصلاح طلب تنها نماینده قشر متوسط هستند و هیچکدام از احزاب نماینده و صدای معترضین ۹۶ و ۹۸ نبودند. رجایی میگوید: اصلاح طلبان رمقی برای پیکار انتخاباتی ندارند.
تواب بودن بد نیست.حجتی کرمانی به من میگوید تو توابی. درمجلس اول با ورود بازرگان و یاراتش به خانه ملت مخالفت نداشتیم. تندروی از خاصیت سالهای نخست انقلاب بود. قانون شرط سنی بالای75سال برای عدم ورود بازرگان و یدالله سحابی به مجلس دوم تصویب شد. حزب الهی ها و نهضتی ها در مجلس اول نسبت بهم تند بودند.
علی نظری نماینده اراک در مجلس ششم دلایل عدم حضور در انتخابات مجلس یازدهم را با صراحت چنین بیان می کند: بخاطر تایید صلاحیت به خودم دروغ نمی گویم و نمیتوانم خودم را سانسور کنم. اصلاح طلب شیفته قدرت نیستم. حاضر به التماس برای تایید صلاحیت صدقه ای نبوده و نیستم. حامی جامعه مدنی هستم و در بیرون از مجلس به تقویت نهادهای مدنی می پردازم. نمی توانستم…
صادق زیبا کلام میگوید مجالس در یک پروسه افول قرار دارند و این افول از مجلس چهارم آغاز شد. مجلس اول، دوم و ششم را مستقل میداند، اما هفت مجلس دیگر زائده حکومتی و بله قربانگو بودند. زیبا کلام میگوید این افول را میتوان روی یک منحنی نشان داد تا مردم هم بدانند مجلس کارکرد خود را از دست داده است.
سیدامیر خرم تحلیلگر سیاسی میگوید: برای تغییر در جامعه حداقل ۴ راه امکان دارد؛ اصلاحطلبی، انقلاب، براندازی و فروپاشی. اگر ساختار سیاسی به دنبال اصلاح وضع موجود نرود جامعه به صورت طبیعی به سمت فروپاشی میرود