احمدینژاد چهرهای است با سیاستورزی به شدت معوج و پرخطا، که صحنۀ سیاست ایران را به جهت رویکردهای افراطیاش در بعضی محورها، از حالت تعادل خارج میکند. احمدینژاد خودش را در جایگاه ولیّ خدا یا حداقل در جایگاه "نایب خاص" میبیند.
چند روز پیش بود که برخی از حامیان محمود احمدی نژاد در میدان نارمک تهران گرد هم آمدند تا از او بخواهند برای انتخابات ثبت نام کند. شعار انتخاباتی حامیان احمدینژاد هم این بود: احمدی بتشکن کلیدو بگیر از حسن!
یک واعظ حامی احمدی نژاد با مقدمه چینی و اعتراض به گرانی ها به تعریف و تمجید از احمدی نژاد می رسد و راه حل مشکلات کشور را بازگشت احمدی نژاد به قدرت می داند!
رئیس سابق صداوسیما در مصاحبهای که جنجالی شد از موضوعات مختلفی سخن گفت. پاسخ ضرغامی در مورد «شخصیت جهانی احمدینژاد» یکی از جنجالیترین حرفهای او بود.
چگونه می توان انتظار داشت با نقش آفرینی کسانی که قبل از انقلاب دست فرح پهلوی را می بوسیدند و سپس تغییر چهره داده و سوپر حزباللهی شدند، اوضاع کشور درست شود، وضع مردم سامان پیدا کند و حرکت انقلاب در مسیر صحیح جلو برود؟
اشکال شما این است که ذهنتان صفر و صدی است، من اگر احساس وظیفه کنم ثبت نام می کنم، شما یکنفر را در ایران پیدا کنید که بگوید احمدی نژاد از من خواسته است که او را تبلیغ کنم، من هرگز این کار را نکرده ام.
با قوانین عادی قانون اساسی را دور میزدند اما من ماشین امضا نبودم. مجلس نماینده اقلیت است. به شورای نگهبان گفتم درست است که شما رفیق آقای لاریجانی هستید اما این دلیل نمیشود!
معلوم است که کرونا یک ویروس آزمایشگاهی است، ساخته شده و عمدا در دنیا با اهداف سیاسی منتشر شده است. من معتقدم کسانی که دنیا را در صد سال اخیر مدیریت کردهاند به این نتیجه رسیدند که سازوکارهایشان دیگر پاسخ نمیدهد.
احمدینژاد را میتوان یکی از سیاسیون و مسئولانی دانست که در زمینه سفر استانی و اقدامات تبلیغاتی ید طولایی دارد اما بعد از او این روزها سفرهای استانی قالیباف است که پررنگتر از هر زمان دیگر به چشم میخورد؛ حال این سوال در ذهن نقش میبندد که اساسا در دایره برنامه ریزی و سیاستگذاری این سفرهای استانی چه جایگاهی دارند؟
احمدی نژاد همچنان اصرار به کارهای اشتباه دارد و مثلاً با گفتوگو با رادیو فردا میخواهد به آمریکاییها این پیام را برساند که اگر زمانی موضعگیریهایی داشته، الان به آنها پایبند نیست. در واقع این حرکت را میتوان توبهنامه یا «غلط کردم» احمدینژاد به آمریکاییها به حساب آورد.