امباپه:عاشق شوخی کردن هستم

کیلیان امباپه ستاره جوان پاری‌سن‌ژرمن در گفت‌وگویی بسیار طولانی با «اسپرت استایل» درباره شرایط زندگی اش، فوتبالی و البته دوران پسا فوتبالش صحبت کرده است. این گفتگو آنقدر طولانی بوده که در زیر فقط به خلاصه‌ای از آن اشاره شده است.

*تو بازیکن فوق العاده سریعی هستی که استارت‌های انفجاری بی‌نظیری هم داری. این‌طوری حس می‌شود که این سرعتت در زمین فوتبال برگرفته از درکی است که نسبت به زمان داری. حالا درک تو نسبت به زمان در زمین فوتبال و بیرون از زمین فوتبال متفاوت است؟
بله، در زمین فوتبال زمان از حرکت می‌ایستد. درست مثل این است که در حباب خودم قرار می‌گیرم. ورزشگاه محلی جمع و جور است که با بقیه افراد، بازیکنان و تماشاگران ارتباط برقرار می‌کنیم. در زندگی، اما هرکس ریتم خودش را دارد و سرنوشتش را با سرعتی که دوست دارد رقم می‌زند. در ورزشگاه ما سرعت مسابقه را می‌بینیم و تلاش می‌کنیم خودمان را با سرعت بازی وفق دهیم؛ ضمن اینکه کلی هم هیجان داریم. در زندگی، اما شرایط متفاوت است.

*اینکه گفتی «در حباب خودم هستم» دقیقاً چه معنی‌ای دارد؟
وقتی در ورزشگاه هستم صدای ۸۰ هزار نفر تماشاگر را می‌شنوم ولی دقتی به آن‌ها نمی‌کنم؛ من درون فوتبال خودم غرق می‌شوم درست مثل دوران کودکی‌ام که در محله بوندی بازی می‌کردم؛ آن هم وقتی فقط وقتی سه نفر کنار زمین می‌ایستادند و تماشا می‌کردند. این کار را برای نهایت لذت بردن از فوتبال می‌کنم. شاید کمی خودخواهانه به نظر بیاید ولی اصلاً دلم نمی‌خواهد کسی این لذت را درون من بکشد. حالا اگر کسی این لذت را نکشد می‌دانم که می‌توانم مردم و تماشاگران را خوشحال کنم. وقتی من به زمین می‌روم فقط به بازی کردم، به کمک به همتیمی‌هایم و اینکه مجبور هستیم برنده شویم فکر می‌کنم. خب این همان چیزی است که اسمش را می‌گذارم «حباب».

*زین‌الدین زیدان همیشه می‌گوید وقتی که بازی می‌کرد یک ثانیه زودتر از رقیب می‌توانست بازیخوانی کند؛ اینکه توپ قرار است کجا برسد، چه مسیری را دنبال کند یا اینکه کدام همتیمی اش در چه موقعیتی قرار دارد. برای تو هم الان شرایط همین طوری است؟
بله، من همچنین حسی دارم. البته این حس را از زمانی که کوچک بودم داشتم. این چیز‌هایی ذاتی در فوتبال است که هرچه زمان بگذرد می‌تواند بهتر و بهتر هم شود.

*تو الان در ۲۰ سالگی تقریباً به هرچیزی که می‌خواسته‌ای رسیدی. چطور آدم با این شرایط می‌تواند فکر کند که هنوز هم باید کامل‌تر و بهتر شود؟
من که الان همه چیز را به دست نیاورده‌ام! با این حال می‌توانم بگویم چیز‌های زیادی را در فوتبال تجربه کرده‌ام. این رشته ورزشی پر از غافلگیری است. اتفاقاً همین موضوع هم باعث جذابیتش شده است. فوتبال ورزشی غیرقابل پیش‌بینی است که هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند می‌داند قرار است هفته آینده چه اتفاقی رخ دهد.

*حالا که درباره فوتبال حرف زدی بگو که برای یک بازیکن حرفه‌ای استعداد چقدر اهمیت دارد، تلاش و تمرین چقدر؟
(مدت طولانی فکر می‌کند) اووووم، سؤال خوبی است. استعداد چیزی است که... فکر می‌کنم من همیشه استعداد گلزنی داشته‌ام. هرچه که ذهنم را بررسی می‌کنم می‌بینم همیشه میل به گلزنی داشته‌ام. همین تمایل به گلزنی هم باعث شده تا بتوانم به شیوه خودم به تیم کمک کنم و یکی از سنگ‌بنا‌های پایه‌گذاری تیم را با خودم داشته باشم. پس نقش من در تیم این است که گلزنی کنم. عاشق این نقش هم هستم. بعد از استعداد هم نوبت به تلاش و تمرین می‌رسد که می‌شود به طور دقیق‌تری اسمش را نظم و دیسیپلین گذاشت. خوب این دیسیپلین برای پسری که در ۱۶ سالگی مجبور است در سطح حرفه‌ای تمرین کند با یک بازیکن ۳۰ ساله کاملاً متفاوت است. فکر می‌کنم من در این مدت از لحاظ تاکتیکی هم پیشرفت کرده‌ام. امیدوارم البته همچنان در این زمینه بهتر شوم. قطعاً آنقدر تلاش می‌کنم تا بالاخره متوجه شوم سطح محدودیت‌هایم کجا قرار دارد